Verslag van de expeditiereis

Iedereen weer bedankt voor de reacties. Zoals eerder aangegeven konden we geen toegang tot internet krijgen tijdens onze expeditietocht dus vandaar dat het reisverslag verlaat bij jullie aankomt.
Verder kunnen we waarschijnlijk geen of weinig foto's bij het verhaal plaatsen. We zullen ze (de rest) vanaf thuis alsnog uploaden.

Dag 4 (begin van de bootreis)
Voordat we aan boord konden stappen van het expeditiecruiseschip Ortelius voor onze 20 daagse zeereis naar Antarctica, zijn we naar El Doradillo gegaan, een natuurgebied op 14 kilometer rijden van Puerto Madryn. Vanaf deze mooie weg langs de kust kun je naar verschillende stranden en uitkijkpunten gaan. Bij één ervan zijn we gestopt omdat er zuidkapers te zien zouden zijn. Een aanwezige vrijwilliger vertelde dat de walvissen met hun kleintjes in de loop van de ochtend naar zee zijn gezwommen om te eten. Helaas. Maar wellicht gaan we ze nog zien op onze boottocht. Tijdens de wandeling langs diverse informatieborden werden we wel verrast door een cavia die zich snel verstopte toen hij ons zag.

Om 16.15 uur werden we hartelijk welkom geheten door de internationale crew van het schip, waaronder de Nederlander Arjen. Een naam die we niet snel kunnen vergeten want de broer van Gerlinde heeft dezelfde voornaam. De pas gerenoveerde hut blijkt verrassend ruim en beschikt over voldoende faciliteiten. Wat dat betreft overtreft de inrichting onze verwachtingen. Bij eerdere ervaringen op vergelijkbare schepen (veer naar Noorwegen, Hurtigruten) waren de hutten een stuk kleiner.
Na een briefing over de veiligheid en indeling van het schip kregen we vervolgens een veiligheidsoefening waar we met ons eigen reddingsvest uit de hut naar één van de reddingsboten moesten gaan. Belangrijk voor als er echt iets mis gaat!!

Later in de middag werden heel in de verte walvissen gespot, maar toen wij op het dek kwamen verschenen ze niet meer. Om 20.00 uur was het tijd voor het diner. Omdat we met z'n allen aan verschillende tafels zitten maak je snel kennis met de overige internationale gasten. We hebben inmiddels kennis gemaakt met mensen uit Australië, Amerika, Zwitserland, Duitsland, Denemarken, Zweden, Taiwan en Nederland. Ook is er een groep Chinezen, Zweden en Fransen aan boord.

Passagierslog 1 - 31 oktober 2016
Ergens tussen Puerto Madryn en de Falklandeilanden - zonnig, 15 graden
De crewleden zijn bijzonder aardig, behulpzaam en soms erg grappig. Ze hebben ons o.a. geholpen met het openen van de koffer van Gerlinde die om onduidelijke redenen niet open wilde gaan terwijl de cijfercombinatie zeker correct was.

Ontbijt en lunch zijn in buffetvorm. Zowel 's middags als 's avonds krijgen we warm eten. We zijn benieuwd wat dit betekent voor ons gewicht. Het aanbod van het eten is overigens erg goed en ruim voldoende, in tegenstelling tot wat de gasten die de reis eerder hebben gemaakt, aangaven.

Vandaag hebben we ook onze eerste lezingen gehad. De eerste ging over (zee)vogels, wat natuurlijk perfect in ons straatje past. De tweede betrof fotografie en was voor ons eveneens leerzaam, helemaal omdat we onze camera eigenlijk nog altijd niet goed kennen. De laatste lezing ging over de geschiedenis van de Falkland Eilanden. Extra bijzonder aan deze lezing was de persoon die het gaf. Hij is namelijk Argentijn en moest vertellen over de langdurige vete tussen Argentinië en Engeland over de eilanden.

Passagierslog 2 - 1 november 2016
Nog steeds ergens tussen Puerto Madryn en de Falklandeilanden - zonnig, 10 graden
Bij het opstaan vanmorgen voelde Rodney zich niet zo lekker. Waarschijnlijk had hij last van beginnende zeeziekte. Maar na het innemen van het van huis meegenomen medicijn ging het gelukkig al een stuk beter.

Na het ontbijt kregen we een verplichte instructie over het gebruik van de zodiacs waarmee we tijdens de reis aan land gaan. Het is voor de veiligheid van belang dat deze aanwijzingen door iedereen worden opgevolgd. Later konden we onze rubber laarzen en zwemvest voor op de zodiacs ophalen. Alles is heel strak en duidelijk georganiseerd.

In de loop van de middag was er land in zicht: de Falklandeilanden Steeple Jason en Grand Jason doken in de verte op. Omdat het weer erg mooi en de zee vrij rustig is geweest kwamen we hier veel eerder aan dan verwacht. Vanwege de vroege aankomst is de boot rond het eiland Steeple Jason gevaren zodat we zicht kregen op de grootste kolonie wenkbrauwalbatrossen ter wereld (zo'n 113.000 paren).

Passagierslog 3 - 2 november 2016
Carcass en Saunders island - zonnig, 7 graden
Vandaag moesten we vroeg uit de veren. We zijn namelijk doorgevaren naar Carcass, één van de andere Falklandeilanden, en zijn daar aan land gegaan. De zee was niet helemaal rustig dus de tocht met de zodiacs verliep enigszins nat. Gelukkig waren we daar wel redelijk op voorbereid zodat de schade mee viel. De eigenaren van Carcass gaven ons een warm welkom met thee/koffie en een heleboel zelfgemaakte koekjes. Voordat we daar gebruik van hebben gemaakt zijn we eerst over het eiland gewandeld naar een broedkolonie ezelspinguïns. Onderweg zagen we ook nog verschillende vogels, waaronder ganzen met jongen en soorten die alleen op de Falklands voorkomen. Het weer werkte goed mee, zoals tot nog toe alle dagen zonnig verliepen. De wind maakt het af en toe alleen wat minder aangenaam.

Na de lunch zijn we opnieuw van boord gegaan. Deze keer naar Saunders island. Het was nog wel spannend of we konden vertrekken want de wind was verder aangewakkerd. Maar gelukkig mochten we. Het bleek wel bijzonder lastig om de zodiacs bij het schip te krijgen, vooral door de hoge golven en omdat het schip heen en weer bewoog.
Hoe moeilijk de tocht ook was, het bleek meer dan de moeite waard om naar het eiland te komen: meerdere kolonies ezelspinguïns, broedende rotsspringers en diverse koningspinguïns liepen we voorbij. De rotsspringers zijn hele kleine grappige pinguïns die erg dicht bij je in de buurt komen. Ook zat er nog een verdwaalde macaroni pinguïn tussen de rotsspringers en broedde 1 Magelhaenpinguïn alleen op de heuvel. Verder huizen er meerdere kolonies wenkbrauwalbatrossen op Saunders island. Kortom, een fantastische dag.

Passagierslog 4 - 3 november 2016
Port Stanley - licht bewolkt met af en toe zon, tussen 10 en 20 graden
Het schip is doorgevaren naar Port Stanley, de hoofdstad van de Falkland eilanden. Daar zijn we in de loop van de ochtend aangemeerd. We werden weer met de zodiacs naar de stad gebracht dus moesten we de waterdichte kleding aan. Eenmaal aangekomen bleek de zon feller en was het veel warmer dan verwacht. Het werd dus een prachtige ochtend om door de stad te lopen.
Om Port Stanley in te mogen moet er toestemming worden gegeven door de autoriteiten. Gelukkig neemt de staf van de boot dit soort verplichte papierwerkzaamheden uit onze handen. Wat dat betreft verrichten de medewerkers van de boot uitstekend werk, zoals tot nu toe eigenlijk alles perfect verloopt.

Aan het begin van de middag is de boot weer uitgevaren. Het duurt zo'n tweeënhalve dag voordat we in South Georgia aankomen. Later in de middag was er nog een lezing van een gastspreker over de link tussen toerisme en natuurbescherming. Rodney had last van hoofdpijn en niet zo'n zin om daar heen te gaan, maar Gerlinde is wel geweest.

Passagierslog 5 - 4 november 2016
Ergens tussen de Falkland eilanden en South Georgia - zonnig, 8 tot 15 graden
Vandaag zitten we de hele dag op zee. Om 10.00 uur kregen we een lezing (blubberfest) over zeehonden, zeeolifanten, zeeluipaarden en pelsrobben die we de komende dagen in South Georgia en het Antarctisch schiereiland kunnen tegenkomen. Daarna volgde een verplicht filmpje over de regels rondom ons bezoek aan South Georgia en 's middags een bijeenkomst voor het Antarctisch schiereiland. Zo is het bijvoorbeeld niet toegestaan om met meer dan 100 personen tegelijk aan land te gaan. Verder mogen er geen zaden en pitten op de eilanden worden overgebracht. Daarom moesten we vanmiddag onze buitenkleding en cameratasjes e.d. stofzuigen.

Passagierslog 6 - 5 november 2016
Nog steeds ergens tussen de Falkland eilanden en South Georgia - bewolkt, 5 graden
Vannacht zijn we de convergentiezone gepasseerd. Dit betekent dat we nu in kouder water varen en de temperatuur omlaag is gegaan. De wind is ook wat toegenomen waardoor we nu wat vaker heen en weer worden geschud en het soms lastig is om te blijven staan. Verder moest ook de klok een uur vooruit gezet worden zodat het verschil met Nederland nog maar 3 uur is.

Vandaag waren er 3 lezingen: de eerste ging over de expeditie van Ernest Shackleton. Gerlinde heeft daar al veel over gelezen in het informatiemateriaal en haar boek en Rodney had geen interesse om deze lezing te volgen dus hebben we die overgeslagen. De tweede lezing had betrekking op niet vliegende vogels en dan met name pinguïns. De verschillende soorten kwamen langs, maar ook kregen we informatie over waar ze broeden, wat ze eten, waarom ze niet kunnen vliegen, etc. De derde lezing ging over zuidelijke oceanografie en zee-ijs. Gerlinde heeft deze lezing wel gevolgd maar Rodney wilde liever een boek lezen.

In de loop van de avond kwam de eerste ijsberg langs, uitzonderlijk vroeg omdat de eerste pas ten zuiden van South Georgia werden verwacht en we zijn nu ten westen ervan.

Tijdens het avondeten werd het keukenpersoneel voorgesteld en met luid applaus ontvangen. Ze verdienen het om in het zonnetje gezet te worden want het eten is tot nu toe uitstekend.

Passagierslog 7 - 6 november 2016
South Georgia - af en toe zon, 6 graden
Het schip is South Georgia genaderd. De ene na de andere besneeuwde berg en gletscher kwam langs. Buiten op het dek viel de eerste sneeuwvlok op ons neer, niet veel maar toch leuk zo'n eerste keer. Het was de bedoeling dat we in Posession Bay aan zouden leggen om aan land te gaan. Maar door de harde wind (40 knopen) was het niet verantwoord om met de zodiacs vervoerd te worden. Er is daarna nog geprobeerd om in 2 andere baaien aan land te gaan, maar het waaide daar net zo hard dus was dat eveneens niet mogelijk.

Het schip is uiteindelijk in Salisbury Plain in de Bay of Isles blijven liggen in de hoop dat de wind wat zou afnemen. En dat gebeurde gelukkig ook dus aan het begin van de middag konden we alsnog aan land gaan. Toen we aankwamen wisten we niet wat we zagen: overal lagen, stonden en liepen pelsrobben, zeeolifanten en koningspinguïns op het strand. We moesten ons in groepjes een weg door de luie en nieuwsgierige beesten heen banen. Verderop waren nog veel meer groepen koningspinguïns aan het luieren, vechten, spelen of stonden gewoon maar een beetje te staan, waaronder ook vele jongen. Bij elkaar zitten er zo'n 200.000 koningspinguïns op dit stuk van South Georgia. Onbeschrijflijk mooi. Echt fantastisch!! Even verder lukte het ook nog om de endemische South Georgia pijlstaart en South Georgia pieper op de foto te zetten. Kortom, een onvergetelijke middag.

Passagierslog 8 - 7 november 2016
South Georgia - zwaar bewolkt, af en toe zon, 3 graden
Het schip is naar Stromness Bay gevaren waar o.a. een verlaten walvisstation en een waterval aanwezig is. Ernest Shackleton is langs de waterval gelopen toen zijn schip de Endurance bij Antarctica was gezonken, hij een deel van de bemanning had achtergelaten op Elephant island, met een open sloep hulp ging zoeken en toen aan de zuidkant van South Georgia uitkwam. Vandaar zijn ze over land door de bergen naar het walvisstation in Stromness gelopen. Met een ander schip hebben ze bij de derde poging de achtergebleven bemanning, die op Antarctica had overwinterd, kunnen redden.
We werden vanmorgen om 04.35 uur (!!!!) gewekt. De weersvoorspellingen voor later in de ochtend waren slecht maar in de vroege ochtend konden we wel aan land. We hebben het laatste deel van de route van Ernest Shackleton gelopen richting de waterval en terug. Een pad door de sneeuw, langs pelsrobben en zeeolifanten en via verschillende beekjes. Omdat het ook nog begon te sneeuwen had het naar ons gevoel wel wat weg van de route van Shackleton zelf.

Het schip is even later Fortuna Bay in gevaren waar we een enorm grote ijsberg tegenkwamen. In deze baai is het schip voor anker gegaan zodat we konden worden afgezet bij een walvisstation in Grytviken die wel bezichtigd kan worden. Dit is o.a. mogelijk omdat het complex is schoongemaakt. Er zat namelijk asbest in de gebouwen en de boel stond op instorten. Gedurende de maanden oktober t/m april worden er rondleidingen gegeven over de manier hoe het walvisstation vroeger functioneerde. Maar je kunt ook meer over het leven van Ernest Shackleton te weten komen die overigens ook op het eiland is begraven. In de overige maanden is South Georgia onbewoond, op 9 overwinteraars in King Edward Point na.

Later op de avond werd er een heuse barbecue georganiseerd. De bedoeling was om deze op het helidek te houden, maar daarvoor waaide het te hard. Dus uiteindelijk zijn ze gezellig binnen gaan 'braaien'.

Passagierslog 9 - 8 november 2016
South Georgia - zonnig, af toe regen, 3 graden
We zijn een andere baai in gevaren: St. Andrews Bay. Hier bevindt zich de grootste kolonie koningspinguïns. Ondanks de harde wind (variërend van 27 tot 32 knopen) werd in de loop van de ochtend het sein gegeven dat we aan land konden gaan. Het zandstrand lag weer bezaaid met pelsrobben en zeeolifanten. Het bleek te gevaarlijk om de kreek over te steken waardoor we niet naar het grootste deel van de koningspinguïnkolonie toe konden. Wel was het mogelijk om tussen de pelsrobben en zeeolifanten langs de kreek richting één van de 3 aanwezige gletjers te wandelen. Overal waar je keek stonden koningspinguïns.

Het schip is vervolgens andere baaien in gevaren maar elke keer waaide het te hard om iets te kunnen ondernemen. Pas aan het begin van de avond was er één die wel voldoende mogelijkheden bood: Royal Bay. Aanleggen aan land was vanwege het late tijdstip niet meer mogelijk maar er was nog wel ruimte voor een zodiac cruise. Rodney had geen zin om zich weer om te kleden en zijn nog natte skibroek aan te doen. Dus uiteindelijk is alleen Gerlinde met de cruise meegegaan. Zij heeft pelsrobben, zeeolifanten, ezelspinguïns en etende reuzenstormvogels gezien. De laatste stoppen hun hele gezicht in hun eten zodat hun kop helemaal rood is.

Passagierslog 10 - 9 november 2016
South Georgia - bewolkt, 4 graden
Vanochtend zouden we weer heel vroeg gewekt worden om bij Gold Harbour aan land te gaan. Maar door het instabiele weer, de onvoorspelbare golven en te veel wild aan de kust was het niet verantwoord. Later in de ochtend is nog een poging gedaan om in Cooper Bay een zodiac cruise te organiseren. Net nadat we waren omgekleed kregen we echter te horen dat de tocht werd afgeblazen. Ook nu bleken de golven te hoog waardoor het gangpad naar de zodiacs te gevaarlijk werd. Jammer, want dit was één van de weinige plekken waar we macaroni pinguïns konden zien. Dus zijn we vervroegd richting Antarctica vertrokken. De buitendekken zijn inmiddels gesloten vanwege de wind en de kleppen van de patrijspoorten moesten ook dicht, zodat we nu het licht aan hebben. Het schip gaat behoorlijk heen en weer. We moeten ons echt vast houden aan de relingen om niet te vallen.

In de avond gingen we Skip-bo spelen in de bar. Charlie, een Australiër waar we al eerder mee in contact waren gekomen, kende het spel niet maar vond het leuk om mee te doen. Hij heeft uiteindelijk ook één van de 2 potjes gewonnen, met een beetje hulp uiteraard.

Passagierslog 11 - 10 november 2016
Ergens tussen South Georgia en de South Orkneys - zonnig, 3 graden
De wind is weer gaan liggen zodat de patrijspoorten weer open mochten. Het blijkt dat de ramen van de poorten bij hoge golven kunnen breken. Vandaar dat ze gisteren uit veiligheidsoverwegingen zijn gesloten.
Rond 7.50 uur werden er walvissen gespot. Maar omdat wij in de douche bezig waren konden we ze helaas niet zien. Later in de ochtend werden nog meer walvissen gemeld en die konden we gelukkig wel zien. Het bleken blauwe en gewone vinvissen te zijn, de twee grootste walvissoorten.

Vandaag waren er 2 lezingen: de eerste ging over de verschillen tussen de Noord- en Zuidpool en de tweede lezing had betrekking op de tocht van Amundsen waarmee hij als eerste de geografische Zuidpool bereikte. Beide lezingen zijn alleen door Gerlinde bezocht. Rodney vond ze niet interessant.

's Avonds hebben we opnieuw Skip-bo gespeeld, nu met 2 Franse medepassagiers. Grappig om te zien dat ze het spel niet kennen maar door de simpele regels, toch snel mee kunnen doen. En ze vonden het nog leuk ook, ondanks dat Gerlinde en ik de potjes wonnen.

Passagierslog 12 - 11 november 2016
South Orkney Eilanden - mistig, -0,5 graden
Vannacht konden we wat langer slapen. De klok is namelijk weer een uur terug gegaan. Het schip is aangekomen in Scotia Bay waar bij Laurie Island het oudste (Argentijnse) onderzoeksstation van Antarctica is gevestigd: Orcadas. Het was de bedoeling om de basis te bezoeken maar de omstandigheden lieten dat helaas niet toe. Op zich niet vreemd want de expeditieleider vertelde dat hij in de afgelopen 13 jaar het station nog nooit heeft kunnen bezoeken. Altijd waren het weer of de golven spelbreker. Vandaar dat het schip uiteindelijk is omgekeerd en richting Antarctica is gevaren.

In de ochtend was er een lezing over het herkennen van verschillende soorten walvissen. Rodney is al een paar dagen verkouden en sinds vanmorgen kreeg hij ook weer hoofdpijn. Hij moest de lezing noodgedwongen aan zich voorbij laten gaan. Om dezelfde reden is Gerlinde ook alleen naar de lezing over de historie van geologie in Antarctica geweest.

Aan het begin van de avond werd er een veiling gehouden in de bar. Diverse artikelen uit South Georgia werden geveild voor het goede doel: het rattenbestrijdingsprogramma op South Georgia. De door de ontdekkingsreizigers geïntroduceerde ratten worden door vergiftiging verwijderd omdat ze bestaande vogelsoorten e.d. bedreigen. De veiling verliep met veel gelach o.a. doordat de veilingmeester (de Zweed uit de expeditiestaf) de Chinezen napraatte toen die in het Chinees gingen bieden. Uiteindelijk is er 605 dollar voor het goede doel opgehaald.

Passagierslog 13 - 12 november 2016
Ergens tussen South Orkney Eilanden en Antarctica - af en toe zon, -1 graden
Het virus heeft Rodney vannacht behoorlijk bezig gehouden. In de ochtend wilde hij gaan douchen maar al snel bleek dat niet goed te gaan. Hij moest overgeven en voelde zich niet lekker. Hij is dan ook weer terug naar bed gegaan waar hij de hele dag in heeft gelegen. De dokter aan boord kon verder ook niks voor hem doen. Helaas!!

Rodney miste daardoor een aantal lezingen (over gletsjers en ijsbergen, besmetting van zeevogels, de bizarre tocht van de Zweed Nordenskjöld naar Antarctica) en veel ijsbergen. Sommige zijn zo groot dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat ze zijn afgebroken en los in zee drijven. Op een aantal ijsbergen zitten pinguïns, waaronder soorten die we nog niet eerder hebben gezien: kinbandpinguïns en Adéliepinguïns.

Aan het eind van de middag was er land in zicht. 's Avonds kwamen we bij het Antarctisch schiereiland aan. Maar omdat het ook hier erg hard waaide en de vooruitzichten niet beter voorspelden is het schip verder zuidelijk gevaren waar het weer al een tijdje goed is.

Passagierslog 14 - 13 november 2016
Antarctisch schiereiland - zonnig, 0,5 graden
Na veel slapen en rusten voelde Rodney zich vanmorgen weer een stuk beter. Het schip is uiteindelijk de Gerlache straat in gevaren. Op de plek waar we het anker wilden uitgooien waaide het echter ook te hard zodat het schip is omgekeerd en naar Cierva Cove is gegaan. Daar kon het schip schuilen voor de wind en was het mogelijk om een zodiac cruise te doen. En dat bleek een fantastische tocht te worden. Overal ijsbergen en drijfijs om ons heen wat met de weerspiegeling in het water prachtige plaatjes opleverde. Verder kinband- en ezelspinguïns op ijsrotsen en zwemmend in het water, een krabbeneter (een soort zeerob) liggend op een ijsberg, diverse albatrossen, reuzenstormvogels en sternen laag vliegend over het water of zittend op een ijsberg, en als absoluut hoogtepunt, een zeeluipaard die maar rond de zodiacs bleef zwemmen en regelmatig nieuwsgierig zijn kop boven het water uitstak om te kijken wat voor vreemde wezens er nu weer in zijn omgeving ronddobberden.

Het was de bedoeling dat we in de loop van de middag bij Portal Point aan land gingen. Dat zou dan de eerste keer zijn dat we voet op het vasteland van Antarctica zetten. Maar helaas, ook nu moesten de plannen worden gewijzigd. Er bleek namelijk te veel ijs te zijn waar de zodiacs niet doorheen kunnen. Het diner werd vervroegd zodat het schip door kon varen naar Cuverville Island waar we alsnog aan land konden gaan, al is het dan een eiland. Morgen wordt een nieuwe poging gedaan om land te vinden waar we voet aan wal kunnen zetten. Cuverville Island bevat de grootste kolonie ezelspinguïns van het Antarctisch schiereiland. Het meest grappige was dat een mannetje probeerde om met een vrouwtje te paren maar niet precies wist hoe. Het vrouwtje lag rustig af te wachten terwijl het mannetje op haar kop stond, het zijwaarts probeerde, er uiteindelijk op stond maar er aan de andere kant weer afviel en rondjes om haar bleef lopen. Hoe hij het ook probeerde, het lukte niet op de juiste manier. Uiteindelijk gaven ze het maar op.

Passagierslog 15 - 14 november 2016
Antarctisch schiereiland - flauw zonnetje, 2 graden
Zoals velen op de boot is het ook Gerlinde niet gelukt om aan het virus te ontkomen. Met een temperatuur van 38,5 graden is zij vanmorgen in bed gebleven terwijl Rodney om 05.45 uur is opgestaan om mee te gaan met een zodiac cruise in Orne Harbour. Gerlinde miste niet veel. Er was wel een aantal kinbandpinguïns die het blijkbaar ook vroeg vonden want ze waren niet erg actief en verder zaten er keizeraalscholvers en zuidpoolkippen een beetje stil van het ochtendgloren te genieten op diverse rotspunten, maar dat was het wel zo'n beetje.

Tijdens het ontbijt is het schip doorgevaren naar Danco Island. Daar konden we aan land gaan om met sneeuwschoenen richting de top van het eiland te gaan waar je een 360 graden uitzicht had op het eiland en het Errera kanaal. Hoewel Gerlinde zich nog niet veel beter voelde wilde ze toch heel graag mee met de sneeuwschoenwandeltocht. Met 2 paracetamol in het lijf lukte dat gelukkig ook. Het was wel een behoorlijke inspanning om boven te komen maar het uitzicht vergoedde veel. Magnifiek!!!

Terwijl we van onze lunch genoten is het schip weer een stukje verder gevaren, deze keer naar Paradise Bay. En inderdaad, deze baai ziet er paradijselijk uit. Aan land bevindt zich een oud Argentijns onderzoeksstation, Brown, dat wordt opgeknapt. Maar belangrijker, we konden nu eindelijk voet op het vasteland zetten. Jippie!!
De groep werd in tweeën gedeeld: de ene helft mocht direct aan land en de andere helft kreeg eerst een zodiac cruise. Gerlinde had weer 2 paracetamol ingenomen zodat ze mee kon en omdat we in de tweede groep zaten gingen we er dus eerst met de zodiac op uit. Onderweg kregen we prachtige plaatjes van Paradise Bay voorgeschoteld en verder 2 keer een Weddellrob liggend in de sneeuw, een krabbeneter die ook niet heel erg actief was, een nest keizeraalscholvers, zuidpoolkippen en een verdwaalde kelpmeeuw.
Toen de rollen werden omgedraaid en wij aan land mochten, werden we door een aantal zuidpoolkippen opgewacht. Ze zaten op één van de huisjes van het station een beetje heen en weer te wippen. We konden vanaf het landingspunt richting een uitzichtpunt op een heuvel lopen waar het uitzicht weer fenomenaal was (deze keer zonder sneeuwschoenen) en naar een kolonie ezelspinguïns wat lager bij het station gaan. Nancy, één van onze Amerikaanse medepassagiers waar we veel contact mee hebben en die toevallig ook één van onze buren zijn, wilde heel graag een keer vanaf een heuvel naar beneden glijden. En dat lukte hier enigszins ook. Ze bracht een ware hype op gang. De een na de ander ging glijdend naar beneden (op de rug, de buik, achterstevoren), ondanks dat de sneeuw er eigenlijk niet geschikt voor was (te vers en niet ingelopen). Maar iedereen had wel erg veel plezier.

Bij terugkomst op de boot bleek Rodney een erg rood gezicht te hebben. We hebben wel zonnebrand gesmeerd maar helaas te laat. In deze contreien verbrand je heel erg snel. Gerlinde is na het diner toch weer snel naar bed gegaan. 's Avonds bleek ze 39 graden koorts te hebben.....!!

Passagierslog 16 - 15 november 2016
South Shetland eilanden - zonnig, 3 graden
De inspanningen van gisteren hebben Gerlinde toch geen goed gedaan. Vannacht werd ze doodziek wakker en wist ze niet meer waar ze het zoeken moest. De koorts was ondertussen nog iets verder omhoog gegaan. Uiteindelijk is ze na het slikken van een pilletje tegen reisziekte (de paracetamol was op en dit ljkt ook te werken) weer in slaap gevallen. Vanmorgen was het al wat beter maar nog niet goed genoeg om vandaag met een activiteit mee te doen. Ze blijft nu gewoon in bed om uit te zieken.

Het schip is naar Deception gevaren. Dit vulkaaneiland van de South Shetlands heeft een smalle doorgang waar het schip zich doorheen heeft gemanoevreerd. Knap staaltje stuurmanskunst. Het is voor anker gegaan bij Telefon Bay. De vulkaan is in 1969 uitgebarsten en heeft toen 2 onderzoeksstations (Chileens en Brits) verwoest. We zijn met de zodiacs aan land gezet waar we richting en rondom de krater konden wandelen. Ook nu weer een prachtig uitzicht op de krater en omliggende gletsjers en besneeuwde bergen.
Na terugkomst is het schip iets verder gevaren en heeft bij Pendulum Cove het anker weer uitgegooid. We zijn naar een stuk strand gebracht waar het mogelijk is om te zwemmen. Omdat het eiland vulkanisch is wordt het water in de baai enigszins opgewarmd, maar dan alleen wel aan de bovenkant. Eronder is het slechts 1 graden. Een aantal durfals waagde het om het water in te gaan, maar ze kwamen er ook heel snel weer uit. Het leek een beetje op een nieuwjaarsduik.

We zijn de South Shetland eilanden aan de zuidkant voorbij gevaren om via Nelson Straight de weg naar Drake Passage te nemen. Daar kwam het schip in de loop van de avond aan. Vanaf hier duurt het nog zo'n tweeënhalve dag naar Ushuaia waarbij het er ruig aan toe kan gaan. Vooral voor morgenavond en donderdag wordt er slechter weer verwacht. We zien het wel.

Passagierslog 17 - 16 november 2016
Drake Passage - bewolkt, 0 graden
Gerlinde voelde zich vanmorgen gelukkig weer iets beter. De zee is tot nog toe redelijk kalm dus het lijkt vooralsnog mee te vallen in de Drake Passage. Vandaag waren er 3 lezingen: de eerste had betrekking op de Antarctische geografie, de tweede ging over de opwarming van de aarde en de betekenis daarvan voor Antarctica en de derde over het heden en verleden van Antarctica na de eerste expedities. Rodney vond de onderwerpen niet interessant en heeft ze allemaal overgeslagen maar Gerlinde heeft ze wel alle drie gevolgd.

Aan het eind van de ochtend hebben we nog een keer Skip-bo gespeeld, deze keer met Charlie en zijn vrouw Susie uit Australië.

Passagierslog 18 - 17 november 2016
Drake Passage - regenachtig, 9 graden
Afgelopen nacht is de wind toegenomen en had het schip te maken met hoge golven. Dat merkte je goed. We werden 's nachts regelmatig wakker geschud en moesten ons overdag goed vast houden om niet te vallen. Inmiddels zijn we ook weer de convergentiezone overgegaan dus de temperatuur is een aantal graden gestegen.

Vandaag opnieuw 2 lezingen: één over duiken in poolwater en de andere over Peters zienswijze op Antarctica. Gerlinde heeft de eerste lezing bijgewoond, de tweede niet. Rodney heeft ze allebei overgeslagen.

In de middag moesten we onze rekening betalen (koffie, thee en chocomel is gratis maar (fris)drank moet apart worden afgerekend) en onze laarzen en reddingsvesten inleveren.

Wat we nog niet eerder hebben aangegeven maar wel bijzonder is om te vertellen is dat je als passagier toegang hebt tot de brug. Je moet stil zijn en als de crew iets belangrijks aan het doen is dan mag je er niet komen, maar het is wel leuk om al die apparatuur te zien en mee te kunnen kijken en luisteren met de bemanning.

Verder werd er ook dagelijks een recap gehouden. Daarin werd o.a. de activiteiten van de dag besproken en de plannen voor de volgende dag toegelicht. Soms werd er ook dieper ingegaan op een bepaald onderwerp. Op deze laatste dag was er een schitterende slideshow met foto's en video-opnames van de hele reis. De slideshow is aan ons beschikbaar gesteld dus de liefhebber kan 'm bij terugkomst komen zien.
Tijdens deze recap sprak de expeditieleider ook nog een dankwoord uit over ons, de bemanning, zijn stafleden en de hele crew. Sally, één van de medepassagiers uit Alaska, had een prachtig gedicht voor de crew geschreven die ze uit naam van alle passagiers voordroeg. Na afloop hief de kapitein het glas ter afscheid.

Op het afscheidsdiner werden alle medewerkers van de hotelstaf nog een keer in het zonnetje gezet. Ze werden opnieuw met veel applaus en enthousiasme ontvangen.

Passagierslog 19 - 18 november 2016
Ushuaia - af en toe zon en regen, 11 graden
De expeditiereis zit er helaas weer op. Na voor de laatste maal gebruik te hebben gemaakt van het enorme ontbijtaanbod hebben we afscheid genomen van de staf, de crew, de bemanning en de medepassagiers. Ongelooflijk hoe je in zo'n korte tijd een enorme band kunt opbouwen met sommige mensen. Zo zullen we de stem van Sebastián, onze expeditieleider, gaan missen. Vooral zijn enthousiaste wake-up calls elke ochtend. Of de bijzonder aardige Amerikanen Nancy en Steve, waarmee we tijdens ontbijt, lunch en diner veel aan tafel zaten. Of Charlie en Susie, de Australiërs waarmee we eveneens goed contact hadden en die Skip-bo met ons hebben gespeeld. Kortom, een afscheid met weemoed.

We gingen uiteindelijk als één van de laatste passagiers het schip af om richting ons hotel te lopen in Ushuaia: Villa Brescia. Na inchecken bleken we al direct in onze kamer te mogen. Erg handig. Daarna zijn we de stad ingegaan om naar de bus te lopen die ons naar het Nationaal Park Tierra del Fuego kon brengen.

Peter, een Duitse medepassagier, die al jaren in Noorwegen woont, en Steve en Nancy brachten ook nog een nacht in Ushuaia door en wilden wel met ons mee naar het Nationaal Park. In het park stopt de bus op meerdere plaatsen en er zijn ook verschillende wandelingen die je kunt doen. Uiteindelijk zijn wij met Peter bij de eerste stop uitgestapt om langs het Beaglekanaal door het bos te wandelen. Nancy en Steve hadden geen eten bij zich dus die wilden eerst naar het restaurant (bij de 2e stop) en gingen vandaar een andere wandeling doen. We kwamen elkaar bij de terugtocht in de bus weer tegen. Tijdens onze wandeling kwamen we diverse vogels tegen waaronder de grootste specht ter wereld: Magellanic woodpecker.

Bij terugkomst in Ushuaia namen we afscheid van Peter die morgenochtend vroeg naar Buenos Aires en vervolgens Noorwegen vertrekt. Nancy en Steve zien we waarschijnlijk weer terug op de luchthaven. Zij hebben namelijk dezelfde vlucht als wij naar Buenos Aires.

Dag 24 (vlucht naar Buenos Aires)
Vanochtend hebben we nog even langs de waterkant in Ushuaia gewandeld. Er stond een hele koude wind. Daarna zijn we met een taxi naar het vliegveld gegaan voor de vlucht naar Buenos Aires. Op de luchthaven kwamen we inderdaad Nancy en Steve weer tegen. We hebben samen geluncht en hebben bij de gate afscheid van elkaar genomen. Zij bleken uiteindelijk een vlucht eerder dan ons te hebben naar Buenos Aires. Nadat we in Buenos Aires zijn aangekomen, waar het een heerlijke 23 graden is, hebben we een taxi genomen naar ons laatste hotel van deze vakantie: het A-Hotel.