Van Istrië naar de Plitvice meren

Zdravo (hallo).

Pa en ma, Istrië is nagenoeg buiten schot gebleven bij de oorlog, dus daar hebben we niks gezien.

We waren overigens nog wat vergeten te vertellen bij het vorige stukje. Toen we in het Amfitheater naar een tentoonstelling gingen kijken, wilde Rodney zijn zonnebril afzetten. Hij was verbaasd toen er alleen een los pootje in zijn hand zat. De bril zelf stond nog steeds op zijn neus. Na de versleten schoenzool vorig jaar nu dus weer pech met de zonnebril. Zou het misschien iets te maken hebben met de wildheid van Rodney………?! Gelukkig konden we even verderop een nieuwe zonnebril kopen voor slechts 50 kuna, iets meer dan 7 euro.

30 augustus 2011
Omdat de kamer overdag zo warm wordt sliepen we vannacht, evenals de vorige nachten, met de balkondeuren open. Vitrage wapperend in de wind, net als in een film. Echt een verademing. En gelukkig waren er nauwelijks muggen.
Vandaag hebben we een rustdag genomen. We zijn wat later opgestaan en hebben rustig aan gedaan. Later op de dag zijn we nog naar Umag geweest waar Rodney 2 shirts zonder mouwen heeft gekocht. We hadden in een warm land als Kroatië niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om zulke shirts te vinden, maar pas bij een sportwinkel vonden we ze. Daarna zijn we aan zee op een kleedje met een boek van de zon gaan genieten.

31 augustus 2011
Toen we vanmorgen opstonden was het half bewolkt, maar eenmaal op weg naar onze volgende bestemming werd het weer als vanouds: zonnig en warm (ca. 27 graden). We hebben Istrië achter ons gelaten en zijn naar Grabovac gereden, een plaatsje in de buurt van de Plitvice meren, de Plitvicka Jezera (spreek uit: Plitwietsjka). Zoals het landschap naar de kust toe steeds Italiaanser was geworden, zo is het nu weer Duits-Oostenrijks met veel dennenbomen. De rit ging o.a. over kronkelweggetjes door schitterende idyllische dorpjes. Groen, groen, groen en nog eens groen. Het duurt allemaal wat langer maar het is de moeite zeker waard. Hier zagen we ook enkele uitgebrande huizen en veel nieuwbouw. Dat is van de oorlog, wat niet te geloven is in zo’n mooi gebied. Opvallend is, dat de nieuwe huizen vaak al bewoond zijn terwijl ze nog niet af zijn. Met name het pleisterwerk ontbreekt. Dat blijkt nogal duur te zijn, zodat de mensen er eerst in gaan wonen en doorsparen voor een fraaie buitenkant.
Die middag hebben we onze lunch (wat fruit en wafeltjes) op een schommelbank bij het verblijf genoten. Eigenlijk willen we thuis ook nog altijd een schommelbank. Maar ja, waar moeten we die kwijt?
Even later zijn we naar Slunj gereden om alvast een voorproefje te nemen op de dag van morgen. In Rastoke zijn namelijk ook een hoop watervallen. Aan en bovenop het water zijn 300 jaar geleden allemaal molenaars gaan wonen in houten huisjes, met het rad horizontaal onder het huis in het water. Er zijn nu nog twee van zulke molenaarshuisjes over, echt heel bijzonder om te zien. Daarna hebben we op een terras op het water overheerlijke gegrilde forel gegeten. Dat waren de broertjes en zusjes van de forellen die in een afgezet gebied tussen de terrassen van het restaurant zwommen.

1 september 2011
Vandaag stond één van de hoogtepunten van Kroatië op het programma: het Nationaal Park Plitvicka Jezera (Jezera = meren). Dit park bestaat uit een trapsgewijs aflopende keten van meren die in elkaar overlopen via talloze watervallen. Het was wel toeristisch en daardoor vaak druk, maar echt prachtig om te zien. Zoveel watervallen bij elkaar hebben zelfs wij nog niet gezien. Absoluut een hoogtepunt.