Laatste dagen

Bedankt allemaal weer voor de leuke reacties.

Cindy, we hebben voor de foto’s van wild al onze hoop op jullie gevestigd.

Pa en Ma, mijn moeder mag zaterdag naar huis. Mocht je haar nog eerder willen bellen, kijk dan even naar het mobiele nummer in de mail.

Jaap en Annie, we zullen eens kijken of we die reus kunnen vinden.

3 februari 2010
Tijdens de sneeuwschoenwandeltocht (leuk woord voor galgje) zijn we wat meer in contact gekomen met de andere gasten uit het hotel. Twee ervan, Ray en Alice, hadden voor vanochtend een langlaufskiles geboekt en vroegen of wij het leuk vonden om met hen mee te gaan. Nou, dat wilden we wel. We hadden in Lapland al een keer op langlauflatten gestaan en hebben toen maar wat aangemodderd. Nu blijkt pas hoe leuk deze andere vorm van skiën is. Het eerste wat we leerden van de Franstalige (!) leraar was………vallen en opstaan……..!! En dat was maar goed ook, want of je het nou leuk vindt of niet, vallen doe je ongetwijfeld een keer. En dan is het wel fijn als je zonder hulp van anderen kunt opstaan. Verder leerden we verschillende vormen van voortbewegen: traditioneel, half skating, skating. En ook niet onbelangrijk, hoe we moeten remmen. De Franse leraar, waar Gerlinde overigens erg goed mee kon communiceren, legde alles goed uit en besteedde wat meer tijd aan de personen die het wat lastiger vonden (Rodney en Alice). De anderen mochten ondertussen wat moeilijkere oefeningen doen. Kortom, een erg leuke en leerzame les. Uiteindelijk hebben we in 2 uur tijd ongeveer 6 km op de loipes gelanglauft. Na afloop zijn we met z’n vieren gezellig wat gaan eten en drinken in een café restaurant in la Chapelle d’Abondance.

Later op de dag stond de huskysledetocht op het programma, Met 8 personen mochten we op 4 sledes een tocht van ongeveer 3 kwartier maken. Net zoals in Lapland maakten de husky’s weer een enorm lawaai met hun geblaf en gejank………..totdat ze mogen gaan lopen. Dan zijn ze allemaal ineens stil. Op de eerste en laatste slede, met respectievelijk 5 en 6 husky’s, ging een begeleider mee, zodat je hierop met z’n drieën zat (1 zittend, 2 staand). Op de overige sleden, getrokken door 4 honden, kon je met z’n tweeën staan. Wij mochten starten op de tweede slede. Halverwege werd er gewisseld: Gerlinde ging naar de eerste slede en Rodney kreeg een nieuwe partner op de tweede slede. Hoewel het weer leuk was om bij de husky’s te zijn en de beesten als gekken te zien lopen, haalde dit het natuurlijk niet bij Lapland. Maar daar hadden we ons ook al op ingesteld.

4 februari 2010
Gerlinde wilde graag nog een keer skiën. En omdat Rodney geen zin had in een nieuwe les en hij bovendien tijdens de langlaufskiles een spiertje in zijn lies een beetje had verrekt, besloot Gerlinde mee te gaan met Alice en Ray. Rodney bleef achter in het hotel om even lekker te relaxen (lezen, puzzelen, de weblog bijwerken, etc.). Gerlinde probeerde intussen op haar rug van de rode piste af te gaan, wat natuurlijk vrij lastig is. Behalve wat schaafplekjes heeft ze er verder gelukkig niks aan over gehouden.

5 februari 2010
In ons arrangement zat nog een halve dag gratis gebruik van de sneeuwschoenen. Gisteren stelde Alke voor om nog een wandeltocht met de sneeuwschoenen onder zijn begeleiding te doen. Nou daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen. Vanmorgen gingen we dus, samen met 1 ander stel, Cees en Jenny, weer met de schoenen op pad. De wandeling startte in Abondance op 1200 meter en ging naar Refuge de Tenderins op 1495 meter hoogte. Het sneeuwde voortdurend en veel, wat ondanks de zware bewolking, prachtige plaatjes opleverde. Ook zag iedereen er grappig uit met een witte laag. Onderweg zagen we een lawine en later hoorden we er nog één. Omdat de temperatuur hoger ligt, is de sneeuw natter, zodat we aan het eind van de rit allemaal kleddernat waren. Het kostte dan ook moeite om de raampjes van de auto wasemvrij te houden.

Op www.gerlinderodney.mijnmomenten.nl staan weer wat nieuwe foto’s.