San Marino, Umbrië, Le Marche en Lazio

Het was een beetje lastig om (draadloos) internet te vinden, dus vandaar 4 dagen in 1 keer.

26 september 2008
Uiteindelijk zijn we vanmiddag alleen de hoofdstad San Marino ingegaan dat op de Monte Titano ligt, de hoogste berg in het midden van het land. Het oude centrum is helemaal ommuurd en is heel erg toeristisch. Het barst er van de souvenirwinkeltjes en restaurantjes. Tot onze verbazing waren er ook winkels bij die een heel assortiment wapens verkochten. En dat terwijl San Marino zich als een vredelievend land presenteert!! San Marino bestond vanaf 1243 alleen als stadsstaat bovenop de berg (nu de hoofdstad San Marino). Toen het in 1463 de heerser van Rimini versloeg, kreeg het van de Paus de omliggende dorpen erbij. Sindsdien is San Marino altijd een aparte staat gebleven.
Om half vijf waren we nog getuige van een wisseling van de wacht bij het Palazzo Pubblico. Een hele ceremonie uitgevoerd door 5 soldaten, wat erg grappig was om te zien.

27 september 2008
Via San Leo en Urbino zijn we naar ons volgend verblijf in Bettona, bij Assisi, gereden. San Leo heeft eveneens een middeleeuws centrum en burcht boven op een berg en is volgens de verhalen in dezelfde tijd ontstaan als San Marino. Het is alleen niet zelfstandig gebleven. Het plaatsje is ook wat kleiner en een stuk minder toeristisch dan San Marino.
Ook Urbino heeft een middeleeuws centrum en wordt de mooiste stad van de streek Le Marche genoemd. Vooral het Palazzo Ducale ziet er schitterend uit. We hebben in de stad nog 4 kapellen onder de kerk bezichtigd.
Helaas was het vooral in Urbino erg regenachtig. Pas toen we de stad uit reden, brak de zon een beetje door. In Bettona is het weer een stuk beter, al is het nog wel vrij koud (± 16°). Toen we bij ons appartement aankwamen (overigens erg ruim en mooi gelegen), liep er 10 meter voor de auto een hert met groot gewei. Toen we de camera wilden pakken, zagen we dat hij achter een hek liep. Er is ook nog een ganzenvijver vlakbij.

28 september 2008
Vandaag hebben we een groot deel van de dag heerlijk bij ons huisje in de zon gezeten. Het hert kwam nog even voorbij om zijn gewei aan de takken en planten te schuren, wat nogal een vermakelijk gezicht was. We kijken uit op Assisi en omstreken en zijn omgeven door olijfbomen vol olijven.
Vanmiddag hebben we een korte wandeling over het terrein gemaakt, langs o.a. de Cinta senese varkens. Toen Rodney knorgeluiden maakte, gaven de varkens meteen antwoord en kwamen tevoorschijn.
Aan het eind van de middag zijn we naar Assisi gegaan om de basiliek van Sint Franciscus te bekijken. Er waren heel veel pelgrims aanwezig waaronder mensen van verschillende orden in bruine of zwarte habijten. Er was in de benedenkerk een dienst aan de gang en je kon naar de crypte waar hij begraven ligt. De kerk is bij de aardbeving in 1997 ernstig beschadigd, maar daar hebben wij niets van gezien.

29 september 2008
De route naar ons volgende verblijf in Arpino hadden we gepland door het Parco Nazionale dei Monti Sibillini en Parco Nazionale del Gran Sasso. Een prachtige rit door groene bergen tot waar de boomgrens ophield. Het hoogste punt van de Monti Sibillini is de Monte Vettore, met 2476 meter de op 2 na hoogste berg van Italië.
Het navigatiesysteem stuurde ons op een gegeven moment een onverharde weg met keien in naar een weg waar we niet in mochten. We zijn daarom teruggegaan maar kwamen vast te zitten op de helling. We hebben de auto behoorlijk moeten mishandelen (plank gas, slippende banden en Rodney duwen) om er weer uit te komen.
Op internet konden we alleen maar hele dure hotels in het Parco Nazionale d’Abruzzo vinden. Daarom zijn we uitgeweken naar Arpino, ongeveer 16 km buiten het park, het tot nu toe goedkoopste en meest luxe hotel van onze vakantie. Arpino is overigens de geboorteplaats van Cicero.

Om in Arpino te komen moesten we door het stadje Sora waar het verkeer een gekkenhuis is. Sowieso hebben Italianen lak aan de verkeersregels: inhalen waar dat niet mag (ongeacht of er een tegenligger aankomt), (veel) te hard rijden, altijd voorrang nemen, overal parkeren (desnoods op de stoep of dubbel, ook al hinder je daarmee het drukke verkeer). Oftewel, waarom zou je je aan de verkeersregels houden als het ook anders kan!!

30 september 2008
Vandaag wilden we gaan wandelen in het Parco Nazionale d’Abruzzo. Dat is uiteindelijk ook wel gelukt, maar pas nadat we 2 uur aan het zoeken zijn geweest naar een wandelpad of een toeristisch informatiecentrum. De laatste was in de plaatsen Opi en Pescasseroli tussen 13.00 en 16.00 uur gesloten, een Italiaanse gewoonte. Daardoor hebben we maar bij een willekeurig hotel informatie gevraagd. Die stuurde ons naar Camosciara, een gebied waar (bleek achteraf uit het Capitool) veel wilde dieren leven. Die hebben we dus opnieuw niet gezien, maar we waren nauwelijks een paar minuten aan het lopen of we hoorden een enorm gebrul uit de richting van de bergen. Dat waren onmiskenbaar beren. Het gebrul bleef aanhouden en kwam uit verschillende richtingen. De beren leken vanaf meerdere plaatsen naar elkaar te brullen. We hebben geprobeerd het geluid met de filmcamera op te nemen, maar zullen thuis nog eens goed moet luisteren of dat is gelukt.
Voordat we gingen wandelen hebben we bij de auto nog een broodje gegeten. We werden daarbij vergezeld door een bedelende hond en een kudde loslopende paarden. Een veulen was wel erg geïnteresseerd in ons eten en probeerde dat uit de achterbak van de auto te halen. Rodney kon zo goed paardenfluisteren (briesen als een paard) dat het veulen zonder buit wegrende, tegen Gerlinde aan botsend.