Cinque Terre en Gran Paradiso

9 oktober 2008
Voordat we verder noordwaarts reden, zijn we met de trein van Deiva Marina (waar ons hotel was) naar Riomaggiore gegaan. Het kostte wat moeite om het juiste perron en de vertrektijd te ontcijferen en toen we daar eindelijk achter waren, werd er in het Italiaans omgeroepen dat er een spoorwijziging was. Dus wij rennen naar het juiste spoor (waarvan de ingang ook nog moeilijk te vinden was). Maar dat was helemaal niet nodig want de trein wachtte net zolang totdat alle passagiers van het verkeerde perron er ook in zaten.
Vanaf Riomaggiore kun je de “Via dell’amore” wandelen naar het volgende dorp Manarola. Een mooie route langs de kliffen aan zee. Omdat het prachtig weer was, stelde Rodney voor om door te wandelen naar het volgende dorp (Corniglia) en het dorp daarna (Vernazza). Wat in het begin een makkelijke route was, werd later steeds zwaarder door slechtere bestrating en flinke stijging. In plaats van de aanvankelijke wandeling van 20 minuten, werd het dus uiteindelijk een inspannende tocht van ruim 3 uur, met overigens wel prachtige uitzichten en een mooi einddoel. In Vernazza hebben we weer de trein terug naar Deiva Marina genomen. Door onze escapade vertrokken we veel later dan gepland en kwamen we pas om 22.00 uur in ons volgende hotel in Saint Christophe bij Aosta aan. Onderweg hebben we snel wat proberen te eten bij een Autogrill (wegrestaurant). We hebben een pizzamenu (pizzastuk, patat en frisdrank) genomen, maar het was de slechtste pizza die we ooit hebben gehad. Het was bijna niet weg te krijgen. En dat voor Italië’s beroemdste gerecht!!

10 oktober 2008
Ons hotel ligt bij een heel klein vliegveld in de buurt van het Nationaal park van Gran Paradiso. Ondanks de inspanningen van gisteren zijn we ook vandaag gaan wandelen. Het is ook hier mooi weer (tot onze verbazing is het sinds we in Toscane zijn veel mooier en warmer weer dan in het zuiden van Italië). We wilden in het park gaan wandelen vanwege het landschap en omdat daar veel dieren zitten. Onderweg er naar toe, stak er plotseling een vos de weg over. Gerlinde had de filmcamera al aan staan om het mooie landschap te gaan filmen, maar door de schrik van het zien van zoiets bijzonders, vergat ze helemaal de vos te filmen. We hebben hier dus (ook nu weer) geen bewijs van.
De wandeling zelf was prachtig door een dal met her en der besneeuwde bergpieken. Veel bomen zijn aan het verkleuren in geel en roodtinten, dus dat was een mooi gezicht. Net een legpuzzel. Op de terugweg zagen we nog steenbokken in een weitje. Hoewel niet in het wild, toch een schrale troost.