Naar het westen en het noorden

Bedankt iedereen voor de reacties.

@Charlien, het noorderlicht is in september in het gebied waar wij verblijven niet te zien. Dan moeten we een stuk noordelijker en in een ander jaargetijde zitten. Maar als je weer een keer langskomt dan laten we je de foto’s van onze winterreis naar Fins Lapland zien. Toen konden we het noorderlicht namelijk wel zien.

7 september 2012
Vanmorgen was de zon gelukkig weer teruggekeerd. We zijn daarom in de ochtend op pad gegaan om een wandeling van ca 7 km te maken. Door de soms slechte staat van het pad, veel modderpoelen die je vaak alleen kon ontwijken door over keien te lopen, en de hoogteverschillen, duurde de tocht bijna 4 uur. Bij weer een modderpoel kon Rodney zijn evenwicht niet houden en stapte met 1 been hup zo de poel in. Gevolg: een smerige broekspijp en een schoen vol modder. Onderweg zagen we nog een aantal (verschillende) vogels, die we niet hebben kunnen herkennen. Peter, weet jij wat dit voor vogels zijn?
Eenmaal terug bij de hut hebben we een ontspannende sauna genomen. Na het eten zijn we met de auto op pad gegaan om elanden te spotten. We hadden een folder van de receptie gekregen waarin was aangegeven waar elanden zouden zitten. We kregen ook nog advies van de dame bij het restaurant, die in het hoogseizoen de elandsafari begeleidt, om wat hoger de bergen in te gaan. Dus wij daar tegen zonsondergang zoeken. Maar helaas, de elanden lieten zich niet zien. Misschien hebben we later deze vakantie meer geluk.

8 september 2012
Opstaan, inpakken, schoonmaken en boodschappen doen bij de Kiwi in Lillehammer en dan op naar het volgende verblijf: Vangsgaarden in Aurland. Een tocht van ca. 4 uur die nog wat langer duurde omdat een weg was afgesloten. Daardoor moesten we een omweg door de bergen maken. Maar dat was eigenlijk niet erg want nu werden we getrakteerd op prachtige uitzichten, onder andere op het schitterende gebied Jotunheimen met zijn besneeuwde bergen.
Voordat we de langste tunnel ter wereld in reden (de Laerdaltunnel is 24,5 km lang!!) zijn we nog even gestopt in Laerdal, een plaatsje met een oud en goed bewaard centrum uit 1700 – 1800. We overnachten de komende dagen in een zogenaamde Rorbu, een vissershut. Aurland ligt overigens aan de Aurlandsfjord, een zijarm van de Sognefjord, de langste fjord van Noorwegen.

9 september 2012
Gisteren was het nog helder weer, maar vanmorgen hingen de wolken zo laag dat je geen berg meer kon zien. Gelukkig klaarde het later op de dag op. In de ochtend hebben we Aurland een beetje verkend. In de middag zijn we naar Flåm gereden en hebben de trein van Flåmsbana naar Myrdal genomen. Deze spoorlijn, een zijtak van de lijn Oslo-Bergen, is behoorlijk steil (een hoogteverschil van 863,5 m) en is 20 km lang. We zaten per ongeluk in een coupé die voor Japanners gereserveerd was, maar we mochten wel blijven zitten. Ze waren uiteraard druk in de weer met hun camera’s (hoezo stereotype?) maar waren ook zo aardig om ons de gelegenheid te geven een foto te maken.
In de folder staat dat het één van de spectaculairste lijnen ter wereld is, maar dat vonden wij wel meevallen. Hoewel dat misschien ook door het dikke wolkendek kwam (eenmaal boven de wolken scheen trouwens wel de zon). Het uitzicht op de diverse watervallen, besneeuwde bergtoppen en diepe ravijnen is best mooi hoor, maar we hadden er toch iets meer van verwacht. Zeker als je de prijs in ogenschouw neemt (KR360, ca €54,00 pp). Het was sowieso een dure dag vandaag, want we moesten voor het eerst tanken in Noorwegen. En dat is niet goedkoop. Een tank van 44,72 liter kostte KR653, wat neer komt op ongeveer €98,00!!

10 september 2012
Op ongeveer 10 km van Aurland begint een wandelpad naar de (bijna) top van de Prestevarden, één van de bergen in de buurt met een hoogte van 1.363 meter. Toen we arriveerden bij de parkeerplaats om de hike te starten werden we zoals gewoonlijk verwelkomd door een welkomstcomité van een paar blatende schapen, met koebel. Ze zijn eerst erg nieuwsgierig maar als je te dichtbij komt rennen ze hard weg. Rare beesten.
De weg naar de top was een behoorlijke klim. Maar het resultaat was de klauterpartij meer dan waard: wat een schitterend uitzicht op de Aurlandsfjord en omliggende (besneeuwde) bergen. Oordeel zelf als je de foto’s bekijkt.
Teruggekeerd in Aurland zijn we gaan eten in het restaurant vlakbij. We raakten in gesprek met de ober/kok die uit Zweden komt en hier in het hoogseizoen werkt. Hij verdient in de maanden mei t/m september net zoveel als een volledig jaarsalaris in Zweden!! Na september kan hij dus gewoon een half jaar vakantie nemen. Echt ongelooflijk die verschillen in levensonderhoud.
Toen we in onze rorbu terug waren zagen we nog een cruiseschip langskomen. Komt iets aan de boot je bekend voor, Ruud?

11 september 2012
Na de nodige inpak- en schoonmaakwerkzaamheden zijn we richting Olden gereden, waar onze volgende hut staat. We hebben in plaats van de Laerdaltunnel de bergweg tussen Aurland en Laerdal genomen, die bekend staat om zijn mooie vergezichten en waar de sneeuw gewoon langs de weg ligt, soms zelfs grenzend aan een watervlakte. Het was alleen jammer dat het vandaag erg regenachtig was (tot vandaag ging het nog aardig goed Annet). Daardoor konden we helaas geen mooie foto’s maken.
We zijn nog gestopt bij een staafkerk in Kaupanger, een houten kerkje uit 1140 dat nog steeds gebruikt wordt. Een staafkerk kenmerkt zich doordat de verticale ‘staven’ de hele constructie dragen en tegelijk het schip van de kerk vormen. Er zijn nog 32 Middeleeuwse staafkerken in Noorwegen over van de 750 oorspronkelijke. Doordat het zomerseizoen voorbij is, konden we de kerk helaas niet van binnen bekijken.
Onderweg reden we langs meerdere gletsjers, uitlopers van de Jostedalsbreen, de grootste gletsjer van Europa. Werkelijk prachtig om te zien. Net als in Canada zie je dat de gletsjers in Noorwegen door de opwarming van de aarde steeds korter worden.

12 september 2012
We werden gewekt met de inmiddels bekende geluiden: tingelingeling en bèèè. De schapen werden van hun wei achter de boerderij naar de wei ervoor gebracht. Later kwamen er minder bekende kreten uit de douche. De boiler was leeg en Rodney stond met geshampood haar onder een koude straal. We ontdekten vanmorgen dat er bovenop de bergen versgevallen sneeuw ligt, want ze waren witter dan gisteren.
In de buurt van onze hytte zijn meerdere gletsjers van de Jostedalsbreen te bewonderen. We zijn naar één van deze gletsjers gegaan, de Briksdalsbreen aan het einde van ons dal. Het verrassende van deze gletsjer is dat hij tussen 1990 en 1998 enorm is gegroeid in tegenstelling tot wat er met de meeste gletsjers gebeurt. Dit kwam doordat er meer neerslag was geweest dan normaal. Toen we weer terug liepen richting de auto hoorden we ineens diverse knallen. Vanzelfsprekend keken we om en zagen ineens stukken van de gletsjer afbreken en naar beneden vallen. Wauw!!
We hebben overigens nog niet gemeld dat Noorwegen talloze watervallen heeft. Echt, waar je ook kijkt, je ziet altijd wel ergens een waterval. De ene keer is het een smal lang stroompje, de andere keer een groot breed waterspektakel. En dan dachten we in Canada veel watervallen te hebben gezien.

13 september 2012
Rodney heeft lekker uitgeslapen vandaag dus vanmiddag kon hij weer fit achter het stuur stappen voor een rit richting de Geirangerfjord, een van de beroemdste fjorden van Noorwegen. Er loopt geen weg langs de fjord, dus je kunt hem alleen vanaf het linkeruiteinde of het rechteruiteinde benaderen. Hij heeft de vorm van een S, is 26 km lang en 250 m diep. We reden nog een stukje verder langs de Sunnylvsfjord, haaks op de Geirangerfjord en 450 m diep. Onderweg prachtige uitzichten natuurlijk, vooral toen we op de terugweg een zijweg namen die ons zeer deed denken aan de Icefields Parkway in Canada (de weg door de Rocky Mountains waar je de ene besneeuwde berg na de andere ziet). Helaas was het nogal bewolkt en zijn de foto’s wat donker, maar zelfs dan nog steeds mooi.

14 september 2012
Vandaag weer een wisseldag. Het weer is gaandeweg slechter geworden en vandaag was wel een topdag: harde wind en de hele dag regen. Vanwege werkzaamheden aan een tunnel moesten we omrijden over de oude Strynefjelletweg door de bergen. Een schitterend gebied met prachtige herfstkleuren en licht azuurblauw water. Normaal heel mooi voor een foto, alleen was dat nu gewoon niet te doen. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de Geirangerfjord (dit keer vanaf de rechterkant) en de Trollstigen (de trollenweg, één van de bekendste bergwegen in Noorwegen vol haarspeldbochten en bergen die aan trollen doen denken). In de Geirangerfjord voer overigens de Hurtigruten, de boot waarmee wij maandag van Kristiansund naar Bergen gaan varen.
Toen we in Åndalsnes, onderweg naar ons verblijf in Isfjorden, bij de Kiwi boodschappen deden sprak de caissière ons in het Nederlands aan. Zij bleek 3 jaar geleden naar Noorwegen te zijn geëmigreerd.