De cirkel is bijna rond

Iedereen weer bedankt voor de reacties. Ik begrijp dat de foto van de trol erg veel indruk heeft gemaakt.

@Ineke, trollen horen bij de sagen en legenden van Scandinavië. De mensen zien in de vormen van de bergen deze bijzondere wezens. Daarom zijn het vaak reuzen.

@Charlien en Annet, heb je Gerlinde nog gehoord? Ze heeft de hele avond de oren van mijn hoofd gezongen.

19 september 2012
Voordat we naar ons volgende verblijf zijn afgereisd, zijn we nog even naar Gamle (= oud) Bergen gegaan, een openluchtmuseum met 40 houten gebouwen uit de 18e en 19e eeuw. Het museum was sinds 3 september al gesloten, maar het hek was open zodat je er gratis kon rondlopen. We konden de huizen alleen niet in, maar door de ramen glurend, kregen we wel een indruk van de interieurs uit die tijd. Helaas begon het weer te regenen. Overigens niet vreemd, want in Bergen regent het 219 dagen per jaar. Sowieso moet je in Noorwegen altijd je paraplu meenemen. Het is namelijk niet de vraag of het gaat regen maar wanneer. Het weer kan zomaar van het ene op het andere moment omslaan.
Onze voorlaatste hut is gelegen aan een mooi meer in Herand, een klein plaatsje in de regio Hordaland bij de Hardangerfjord. Bij aankomst stond het schapencomité ons weer op te wachten, deze keer echter zonder bel. Wat zijn dit dan voor schapen, Ruud?

20 september 2012
Ook nu begon de dag met veel regen. We hebben dus maar de auto gepakt en zijn naar Utne gereden, een mooie route langs de Hardangerfjord (waar je overigens niet zoveel van zag door het slechte weer). Daar hebben we de ferry naar Kinsarvik genomen en hebben de weg vervolgd naar het Hardangervidda Natuurcentrum in Øvre Eidfjord. Daar raakten we in gesprek met een Nederlandse medewerker. Hij is 3 jaar geleden naar Noorwegen verhuisd vanwege de rust en de ruimte. Hij heeft nu deze baan maar zoekt eigenlijk iets anders. In dit gebied van Noorwegen gaat alles na het hoogseizoen dicht, op de supermarkt en de benzinepomp na. Er is dan dus ook geen werk meer waardoor hij voor die maanden een uitkering krijgt. Tja, emigreren valt niet altijd mee.
De Handangervidda is het grootste Nationaal Park van Noorwegen en zelfs de grootste hoogvlakte van Europa met 7.500 km2. We wilden eigenlijk ook gaan wandelen in het gebied maar doordat de terugweg vanwege wegwerkzaamheden afgesloten zou zijn vanaf 17.30 uur en de ferry niet al te vaak vaart, hebben we het met de informatie uit het natuurcentrum moeten doen. Gelukkig werd er een prachtige film vertoond over de Hardangervidda, zodat we toch een goede indruk van het nationaal park kregen.
Onderweg zagen we trouwens de ene fruitboomgaard na de andere langskomen. De streek rond de Hardangerfjord staat namelijk bekend om zijn fruitproductie. We zagen vooral appels, pruimen en kersen aan de bomen hangen.

21 september 2012
We staan op met……….zon!! Niet te geloven. En volgens de weerberichten blijft het de komende dagen ook zo, dus daar houden we ons maar aan vast.
Op weg naar ons laatste verblijf in Noorwegen zijn we weer langs de Hardangerfjord gereden, deze keer met veel beter zicht dan gisteren. Prachtig die besneeuwde bergtoppen. Daarna vervolgde de weg langs de Sørfjord. We stopten bij een klein tentje om een broodje te eten en een bakje fruit te kopen. De verbazing was groot toen we weer in het Nederlands werden aangesproken. Deze keer een vrouw (met Rotterdamse tongval) die 47 jaar geleden naar Noorwegen is vertrokken.
De route ging verder door een spectaculair besneeuwd berglandschap. Het voordeel van alle regen is dat er nu al tot 800 meter sneeuw is gevallen. We hebben deze dag dan ook de meeste foto’s gemaakt. Verder afdalend naar Telemark, veranderde het landschap. Hier geen fjorden en besneeuwde bergtoppen maar veel dennenbomen en meren. Onze hut staat in Vrådal in een bebost gebied bij een meer. Het uitzicht is, opnieuw, schitterend!

22 september 2012
Nu we toch vlakbij een meer zitten hebben we een bootje gehuurd en zijn gaan roeien. Wie er beter roeit, daar zijn we nog niet over uit. Waar we het wel over eens zijn is dat het moeilijk is tegen de wind in te roeien. Toen we opstonden scheen de zon nog regelmatig, maar tijdens het boottochtje raakte het steeds meer bewolkt en zagen we de zon op een gegeven moment helemaal niet meer. Pas aan het eind van de dag kwam hij weer tevoorschijn, maar toen kregen we wel een prachtige zonsondergang voorgeschoteld.
Hierna zijn we met de auto op pad gegaan om nog een keer naar elanden te zoeken. De man bij de receptie vertelde dat er een aantal elanden in de buurt zitten. Ze hebben camera’s staan waarmee ze geregistreerd zijn, alleen wel ’s nachts. We kunnen ze dus nu nog zoeken want dinsdag begint de jacht. Wij zijn stapvoets door het gebied gegaan en hebben de auto soms stil gezet om de schuwe dieren te spotten. Maar ook nu hebben we helaas geen geluk.