La storia siguiendo (the ongoing story)

Iedereen weer bedankt voor de reacties.

@Annet, de vlinder is inderdaad een koninginnepage. Nadat we de foto's hadden geplaatst lieten we de foto aan Gertjan zien en die vertelde dat het een koninginnepage was. We hebben de naam daarna op de weblog aangepast, maar toen had jij de foto's al gezien. Wel knap dat je dit weet!!

Voordat we donderdag naar ons volgende verblijf in Aldeanueva de la Vera reden, zijn we nog even naar de markt in Trujillo geweest. Rodney moest nodig mouwloze shirts en een zwembroek in zijn nieuwe maat hebben en Gerlinde had een nieuwe bikini nodig. De markt was redelijk groot, vrij druk, maar vooral erg luidruchtig. De marktkooplui schreeuwden om aandacht en probeerden op hun manier klanten te lokken. Gerlinde heeft uiteindelijk meerdere kleren gekocht en Rodney vond ook een zwembroek, maar de bikini en de shirts zonder mouwen waren óf niet leuk óf in de verkeerde maat óf helemaal niet te vinden.

Aldeanueva de la Vera is een klein dorpje aan de voet van het Gredosgebergte. Ons huisje is op een heuvel even buiten het dorp gevestigd en is totaal anders (minder luxe) dan de bungalow die we in Jaraicejo hadden. De eigenaren, Jan en Hanneke, zijn 15 jaar geleden naar deze streek verhuisd om een biologische boerderij te beginnen. Later is daar de verhuur van huisjes bijgekomen. Ze zijn volledig zelfvoorzienend met het verbouwen van hun eigen groente, fruit en zonne-energie. Het uitzicht vanaf het huisje is heel erg mooi.

Toen die avond de zon onderging hoorden we constant het geroep van een vogel. We konden dat eerst niet thuisbrengen maar zagen in het gastenboek dat andere "bewoners" het over een dwergooruil in de buurt hadden. Dat werd een dag later door Hanneke bevestigd. Het geluid kwam echter niet overeen met de beschrijving in het vogelboekje en internet (hij maakt namelijk wel erg veel lawaai), dus we bleven twijfelen. We hebben het geluid opgenomen en later aan Henk van ons volgende verblijf laten horen. Die vertelde dat het een griel is. Verder horen we regelmatig het gekrijs van dwergarenden.

Het is mogelijk om vanaf het huisje naar Aldeanueva de la Vera te lopen, een wandeling van zo'n 20 tot 25 minuten over voornamelijk geitenpaden. We wisten dat er vrijdag ook markt in het dorp was, dus wie niet waagt die niet wint. En ja hoor, deze keer was het wel raak. Gerlinde vond een bikini en Rodney zijn mouwloze shirts.
We hadden in het gastenboek ook gelezen dat er verderop in het dorp, bij de brug, roodstuitzwaluwen nestelen. Toen we daar aankwamen zagen we ze al vliegen. We hebben geprobeerd er één op de foto te krijgen, maar dat bleek niet eenvoudig. Na diverse pogingen en veel geduld zijn ze uiteindelijk op 2 foto's enigszins vaag te herkennen.

Op zaterdag hebben we geprobeerd om naar de top van de berg te wandelen. Hanneke had gezegd dat het niet uitmaakt welk pad je neemt, want je komt altijd wel ergens uit. Het lukte echter niet een pad naar boven te vinden. Alle paden die we namen kwamen uit op tuintjes waar je dan niet verder langs kon. Uiteindelijk zijn we maar een ander pad gaan volgen en kwamen zo in Cuacos de Yuste uit, een dorpje dat 2 km voor Aldeanueva de la Vera ligt. Vandaar zijn we langs de snelweg weer terug naar ons huisje gelopen.

Hanneke en Jan bieden de mogelijkheid aan om ontbijt, lunch en/of diner te verzorgen. Door de lovende commentaren in het gastenboek wilden wij de kookkunsten van Hanneke ook wel eens uitproberen en zaterdag hebben we een heerlijk diner voorgeschoteld gekregen, waarbij Hanneke zoveel mogelijk producten uit eigen tuin of omgeving heeft gebruikt. Alles werd geserveerd op het terras zodat we tijdens het eten konden genieten van het mooie weer en prachtige uitzicht. Wat wil een mens nog meer?

Tijdens onze wandelingen komen we regelmatig sprinkhanen en vlinders in diverse grootten en kleuren tegen. Zo ook weer op de wandeling die we zondag hebben gemaakt. We hebben een deel van "la ruta del emperador Carlos V" gelopen, een gemarkeerde wandeling die van Jarandilla tot aan Cuacos de Yuste loopt. Wij hebben alleen het stuk van Aldeanueva de la Vera tot Cuacos de Yuste gedaan. De route eindigt bij el monasterio (het klooster) waar Carlos V in 1554 in retraîte is gegaan. Dit klooster ligt ca. 1,8 km buiten het dorp. Toen we bijna in het centrum van Cuacos de Yuste aankwamen, zagen we bij een kleine brug ineens weer roodstuitzwaluwen vliegen. Deze keer waren ze iets makkelijker te fotograferen en 1 was zo aardig om even voor ons te poseren (zie foto).
Terwijl we bezig waren met het vastleggen van de zwaluwen hoorden we ineens allemaal trommelgeluiden, castagnettes en juichende mensen. Er bleek een processie aan de gang te zijn waarbij het kruis uit de kerk door diverse mensen, onder begeleiding van dans en muziek, het dorp door werd gedragen. Erg bijzonder om mee te maken.
Bij de terugtocht naar huis waren we nog getuige van een behoorlijke brand. Zo te zien stond een deel van het bos, vlakbij Cuacos de Yuste in brand. Een helicopter vloog af en aan met water om de brand te blussen. We zijn op een gegeven moment verder gelopen en zagen later nog steeds rook boven het dorp. Het zal dus wel lang geduurd hebben voordat de brand geblust was.

Hanneke en Jan hadden verteld dat er vanaf Guijo de Santa Barbara, een klein bergdorpje op ca. 9 km van Aldeanueva de la Vera, een erg mooie wandeling gaat naar la Trabuquete, een natuurzwembad in de heuvels van het Gredosgebergte. Toen wij in het dorpje aankwamen en de auto hadden geparkeerd, zagen we 2 keer een bord met de route naar la Trabuquete erop. We zijn bij het 2e bord gaan wandelen. We zagen onderweg een rode pijl en bleven die volgen. Het was een mooie wandeling, ondanks een enkele miezerbui, maar la Trabuquete was in geen velden of wegen te zien. Toen we de top van de berg hadden bereikt en de rode pijl ons richting een minder gangbare weg naar beneden stuurde, zijn we omgekeerd en dezelfde weg terug gelopen. Eenmaal beneden zagen we dat we het begin van een andere wandeling hadden gedaan, een route die over het Gredosgebergte loopt en ca. 9 uur in beslag neemt. Het is dus maar goed dat we zijn omgekeerd. De route naar la Trabuquete startte een stukje terug. Bij het restaurant la Trabuquete hebben we vervolgens van een heerlijke maaltijd genoten, waarbij de eigenaar alles uit de kast haalde om het ons naar de zin te maken. We hebben overwogen om de route naar la Trabuquete alsnog na de maaltijd te lopen, maar dat bleek uiteindelijk toch te ver (1 uur heen en 1 uur terug).

Dinsdag was het tijd om Aldeanueva de la Vera te verlaten. Na afscheid te hebben genomen van Jan en Hanneke zijn we terug gegaan naar Guijo de Santa Barbara om alsnog de route naar la Trabuquete te doen. En het moet gezegd worden, de route is werkelijk prachtig. De hele weg loop je over met keien geplaveide paden aan de rand van de berg en heb je de mooiste vergezichten. Er zouden ook berggeiten zijn maar die zijn we helaas niet tegengekomen. Wel een ezel die eenzaam in een afgezet gebied stond en erg graag aangehaald wilde worden. Het eindresultaat was de moeite waard. La Trabuquete is een kristalhelder water waar je heerlijk in kunt zwemmen. Niet dat wij dat hebben gedaan want daarvoor was het te bewolkt en regenachtig.
Eenmaal terug hebben we bij hetzelfde restaurant als gisteren weer heel lekker gegeten. Ook nu viel het ons op dat de eigenaar ons erg op het gemak stelde. Toen Gerlinde na afloop zei dat we het aangenaam vonden met hem kennis te hebben gemaakt, gaf hij Gerlinde spontaan 2 zoenen en Rodney een ferme handdruk, zo blij was hij met het compliment. Waar zie je zulk soort reacties nog?

Onze laatste bungalow van de vakantie staat op een heuvel, even buiten het dorp Berzocana. Het uitzicht is hier fenomenaal. We kijken uit op Berzocana en zijn schitterende omgeving. Bij aankomst waaiden we bijna uit ons hemd, een voorloper van slecht weer. Het begon later dan ook te regenen. Ook woensdag bleef het lang slecht weer. Pas tegen het einde van de middag werd het droger.

Hasta después (tot later).