El fin está cerca (the end is near)

Opnieuw bedankt voor de warme reacties. Het blijft erg leuk om te zien dat jullie onze verhalen en foto's waarderen.

Donderdag was een echte wandeldag. 's Ochtends zijn we via een bergpaadje vanaf onze bungalow naar Berzocana gelopen, een afdaling van zo'n 20 minuten. We hebben wat inkopen gedaan bij één van de plaatselijke supermarktjes, hebben nog wat in het dorp rondgekeken en zijn toen weer terug naar boven gelopen.
Na de lunch zijn we op pad gegaan om wat rotstekeningen in de buurt te bekijken. Op ca. 1,5 km vanaf onze bungalow zijn tekeningen in 3 verschillende grotten te zien. In de 1e grot zagen we een heel vage tekening, maar in de 2e grot waren de paintings een stuk duidelijker (zie foto). De tekeningen in de 3e grot hebben we helemaal niet kunnen ontdekken.
De 3e wandeling was eigenlijk niet gepland maar wel heel leuk. Gerlinde had eerder bij de Spaanse eigenaren van de finca (Henk en Liesbeth wonen op de finca en regelen de verhuur van de bungalows maar zijn niet de eigenaren) aangegeven graag Spaans te willen spreken. María en Máximo nodigden ons uit om vanmiddag ergens te gaan wandelen zodat Gerlinde haar Spaans kon ophalen terwijl we tegelijk heerlijk van de natuur konden genieten. María en Máximo spreken ook vrij goed Engels dus dat is ideaal. Als Gerlinde een woord niet wist of de boodschap niet begreep dan vertaalden ze het gewoon in het Engels.

María en Máximo hebben overigens een puppie waar Rodney helemaal gek op is. Het is een jonge Duitse herder van ca. 3 maanden, het soort hond dat Rodney vroeger thuis heeft gehad en die samen met de husky het meest op de wolf lijkt, het favoriete dier van Rodney. Wel moet Menta, zo heet ie, nog het nodige (af)leren, want Máximo en María willen dat zij een waakhond wordt. Ook Henk en Liesbeth hebben trouwens een hele lieve hond.

Vrijdag zijn we naar Cáceres gegaan, op zo'n anderhalf uur rijden van Berzocana. Net als Trujillo heeft Cáceres een oud stadscentrum met gebouwen uit de Middeleeuwen. Het oude gedeelte is volledig omheind met een stadsmuur en meerdere torens. Hoewel erg fraai en bijzonder vonden wij persoonlijk Trujillo toch iets mooier. Het kostte sowieso erg veel moeite om het oude stadscentrum te vinden, want Cáceres is een stuk groter dan Trujillo en vooral veel drukker. Bovendien waren er weinig tot geen bordjes zodat we een poos door de stad met hoge flats hebben getoerd. Maar goed, uiteindelijk hebben we het toch gevonden.

Na een paar regenachtige dagen scheen zaterdag de zon weer en was het meteen een stuk warmer. We zijn na de lunch een wandeling gaan doen over grotendeels hetzelfde pad als naar de rotstekeningen. Als je wat verder doorloopt dan kom je een bijzondere rotsformatie tegen (la cabeza del moro = hoofd van de Moor). Henk had gezegd dat je op de autoweg uitkomt als je het pad dan nog verder afloopt. Maar wij konden de betreffende route niet vinden (bordjes staan er niet). We zijn uiteindelijk een pad ingeslagen waarvan we dachten dat het de juiste was, maar de weg ging steeds verder omhoog, dwars door de jungle. Op een gegeven moment zijn we maar omgekeerd en dezelfde weg terug gegaan. Wie weet waar we waren uitgekomen en hoe lang dat nog had geduurd.

Ook zondag was het zonnig en warm. We hebben die dag een excursie met Henk gedaan die, net als Gertjan van de bungalow in Jaraicejo, vogelaar is, maar ook veel van geologie weet. Eerst zijn we naar een plek gegaan waar fossielresten te zien zijn. Het gaat om sporen van trilobieten, een soort pissebedachtig beest uit de oudheid. In de omgeving van Berzocana zijn veel fossielen gevonden. Iets verderop zijn ook nog rotstekeningen te zien, dat zijn dus andere dan die we eerder zelf hadden opgezocht. In de hele omgeving zijn rotstekeningen en ze vermoeden dat er nog veel meer onontdekte tekeningen zijn.
Vervolgens zijn we naar een plek gegaan waar een spoorlijn had moeten komen. We praten over de jaren 30. Ze hadden al diverse tunnels gegraven, stations gebouwd en zelfs huisjes bij de stations gemaakt. Maar na ca. 25 jaar hebben ze besloten het kostbare project alsnog te cancelen. Bij het maken van 1 van de tunnels ondervonden ze problemen doordat de tunnel iedere keer instortte. Wat ze toen nog niet wisten was dat er een breuklijn is die dit veroorzaakte. De tunnels, stations en huisjes zijn gewoon blijven staan. Sommige zijn zelfs door mensen gekocht, andere zijn in vervallen staat geraakt. Een aantal tunnels is overgenomen door vleermuizen. Er zijn 4 soorten die zich hierin hebben gevestigd. In de 1e tunnel zagen we er eentje aan het plafond hangen. Aan het eind van de laatste tunnel zagen we een heleboel zitten en vliegen. Ze werden nerveus toen we in de buurt kwamen en begonnen toen door de tunnel te fladderen, vlak over onze hoofden scherend. Omdat we ze niet verder van streek wilden maken zijn we weer snel weggegaan.
Hierna zijn we nog naar een plek gereden waar je uitkijkt op een gierenrots en hebben we een fossiel van een trilobiet zelf bekeken. Onderweg zijn we nog verschillende vogels tegengekomen, zoals de rode patrijs, 4 verschillende soorten zwaluwen (huis-, boeren-, roodstuit-, rots-) en de dwergarend. Al met al een leuke dag met diverse indrukken. Bij terugkomst werd de lucht snel donker en vrijwel de hele avond heeft het geregend en geonweerd.

De volgende ochtend was het onweer en de regen verdwenen. Het zonnetje scheen tussen de wolken door en het werd al snel aangenaam warm. We zijn er met de auto op uit getrokken en hebben 2 plaatsjes in de buurt bezocht: Cabañas del Castillo en Guadalupe. Cabañas del Castillo is een heel klein dorpje, gebouwd op een bergheuvel, met hoog boven het dorp uittorenend, de resten van een oud kasteel: el Castillo. We hebben de auto in het dorp geparkeerd en zijn naar boven gewandeld (ca. 800 meter omhoog). Eenmaal aangekomen heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. De resten van het kasteel zelf stellen niet zo veel voor, maar het blijft wel bijzonder dat ze vroeger op zulke plekken een kasteel bouwden.
Guadalupe is vooral bekend vanwege het klooster dat midden in het centrum staat. Het is een imposant gebouw met prachtige torens en een hele mooie binnenplaats. Een deel van het klooster wordt nu gebruikt als hotel.

Bij terugkomst in Berzocana is Gerlinde gaan paardrijden met María. María heeft zelf een paard, Blanco, en er waren eerder al afspraken gemaakt om een keer te gaan rijden. Maar steeds lukte het niet om te gaan. Vandaag eindelijk wel. Gerlinde ging op Blanco rijden en María op een paard uit het dorp. Ze zijn een berg opgereden tegenover ons huisje.
Rodney maakte ondertussen een wandeling naar de top van een berg in de buurt, el Risco Gordo (dikke steile rots). Onderweg werd hij begroet door een berggeit. Ze keken elkaar even verbijsterd aan. Toen Rodney, tot zinnen gekomen, snel probeerde om de fotocamera te pakken, liep de berggeit ondertussen naar boven en de hoek van een rots om, net op tijd om niet op de foto te hoeven. Toen Rodney bijna boven was begon het in de verte te onweren en ook een klein beetje te miezeren. Hij vond het verstandiger om te keren en terug te gaan. En dat was maar goed ook. Een paar minuten nadat hij weer in de bungalow was begon het hard te regenen. Gerlinde was op dat moment met María in het dorp aangekomen. María leverde het geleende paard in en vond dat Gerlinde zo goed kon rijden, dat ze alleen met Blanco naar de bungalow terug mocht. Zij kwam net iets later terug en heeft het daardoor niet helemaal droog kunnen houden. Het bleef die avond nog lang regenachtig.

Dinsdag hebben we een rustdag. We zijn 's ochtends even naar het dorp afgedaald om nog wat laatste spullen te halen. En we hebben wat vogels rond de bungalow gespot. Misschien dat we nog even gaan wandelen maar dat zien we wel. Morgen verlaten we Berzocana en gaan dan naar Madrid.

Saludos (groetjes).