Vakantie?!

Het is even wennen in juli op vakantie. Niet dat we klagen hoor. Maar ja, het was nu wel het moment om te doen. Rodney begint tenslotte op 1 augustus bij zijn nieuwe werkgever en heeft dan natuurlijk nog niet zo veel vrije dagen. Dus vandaar dat we maandagmorgen 13 juli om 05.30 uur (!) de auto in stapten en op weg gingen naar ons hotel in Beieren (Pension Wimmer Am Buchenacker). Na een lange rit met veel wegopbrekingen kwamen we om 15.30 uur aan in Bayerisch Eisenstein, een klein plaatsje in het Beierse Woud aan de grens met Tsjechië. We blijven hier 7 nachten.

Na het inchecken en uitpakken zijn we Bayerisch Eisenstein gaan verkennen. Helaas werkte het weer niet mee want het miezerde regelmatig en later regende het zelfs wat harder. Maar de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam want eerst bood iemand ons regenponcho's aan, die we met moeite konden weigeren, en op de weg terug naar het pension stopte er een auto om te vragen of we mee wilden rijden. Ook die persoon hebben we vriendelijk afgewezen want we wilden juist zelf naar boven lopen.

Ook dinsdag was het erg regenachtig. We hebben dan ook weinig uitgevoerd maar zijn nog wel even de grens met Tsjechië gepasseerd. Een stukje prikkeldraad toont hoe het geweest moet zijn in de tijd van de koude oorlog.

Woensdag zijn we naar het Nationalparkzentrum Lusen gereden. Het park ligt 49 km zuidelijker dan Bayerisch Eisenstein, ook aan de rand van het Nationaal park Beierse woud. Je kunt er verschillende dingen ondernemen. Wij hebben eerst een wandeling van ca. 7 km gemaakt door het Tier-Freigelände. Dit is een gratis (!), in het bos geïntegreerde dierentuin, waar alleen dieren zitten die in het Beierse woud leven of hebben geleefd. Zo hebben we o.a. de hazelhoen, boom- en steenmarter, Europese wilde kat, lynx, wisent en wolf (Rodney's favoriet) gezien. De hele dag scheen de zon regelmatig zodat het best aangenaam was om door de dierentuin te lopen.
Later in de middag hebben we het Baumwipfelpfad gelopen, een houten wandelpad dat 1.300 meter lang door de kronen van de bomen loopt waarbij hoogtes worden bereikt van zo'n 44 meter. Het pad eindigt met een uitzichtplatform waarmee je eindeloos over de prachtige omgeving kunt uitkijken. Bij helder weer is het zelfs mogelijk om de noordelijke Alpentoppen te zien, iets wat wij net niet konden waarnemen.

Onze kamer kijkt o.a. uit op de berg de Grosse Arber, met een hoogte van 1.456 meter de hoogste berg van het Beierse Woud. En die wilden we wel eens van dichtbij bekijken. Dus donderdag zijn wij vanuit ons pension richting de top van de berg gewandeld, een tocht van zo'n 3,5 uur. Op de berg staan nog 2 NATO radarstations uit 1983, mogelijk een overblijfsel uit de koude oorlog?
Vervolgens zijn we verder gewandeld naar de Grosse Arbersee, een meer dat in de laatste ijstijd (10.000 jaar geleden) op de berg is ontstaan. En alsof het nog niet genoeg was vervolgden we de weg terug naar Bayerisch Eisenstein. Uiteindelijk zijn we zo'n 8 uur onderweg geweest, zelfs voor ons een record!!! Maar het was mooi weer, soms zelfs een beetje te warm.

Na de zware inspanning van gisteren hebben we vrijdag rustig aan gedaan. 's Ochtends hebben we lekker in de mooie grote tuin van het pension van de zon genoten en 's middags zijn we naar Passau gereden, een plaats aan 3 rivieren (Donau, Inn, Ilz) op ca. 87 km van Bayerisch Eisenstein. We wilden daar een boottocht doen en de oude binnenstad bekijken. Toen we de stad binnenreden en een parkeergarage opzochten hoorden we ineens een luide knal. Rodney voelde meteen wat er aan de hand was: dat moest een klapband zijn. Gelukkig was de parkeergarage dichtbij. En ja hoor, de rechter voorband was helemaal aan flarden. Mensen die achter ons hadden gereden en ook de parkeergarage in waren gegaan, maakten ons op de klapband opmerkzaam (voor het geval we dat zelf nog niet hadden ontdekt). Enkelen daarvan wilden ons ook wel helpen. Maar we wilden eigenlijk eerst de boottocht doen, want anders kon dat misschien niet meer. Dus hebben we de aangeboden hulp vriendelijk afgeslagen, hebben de auto even gelaten voor wat het was en zijn Passau in gegaan. De boottocht startte een stukje verderop en duurde uiteindelijk 45 minuten waarbij we over de (blauwe) Donau, de (groene) Inn en (zwarte) Ilz zijn gevaren.
Eenmaal terug bij de auto ging Rodney aan de slag om het thuiskomertje onder de auto te plaatsen. Ondertussen kwamen onze 'autoburen' aan en Gerlinde vroeg of zij misschien een garage in de buurt kenden. Zij wisten een Toyota-dealer te vinden even buiten Passau dus daar zijn we snel naar toe gereden. Maar bij aankomst bleken de monteurs net 5 minuten daarvoor naar huis te zijn gegaan. De receptionist stond ook op het punt om weg te gaan maar hielp ons nog wel door een garage in de buurt van ons pension te zoeken. Er bleek er een te zitten in Bayerisch Eisenstein zelf. Dus zijn we weer terug naar Passau gegaan, hebben door de oude binnenstad gelopen, lekker in een Grieks restaurant gegeten (nee, we hoefden niet met drachmes te betalen) en zijn met het thuiskomertje terug naar Bayerisch Eisenstein gereden.

De volgende ochtend gaf onze pensionhoudster nog wat andere adressen waar we misschien terecht zouden kunnen voor een nieuwe band. Na een rit van Bayerisch Eisenstein via Zwiesel kwamen we in Regen terecht. Bij de andere garages hadden ze geen banden op voorraad maar die in Regen gelukkig wel. Uiteindelijk zijn er 2 nieuwe banden geplaatst (wordt vaak geadviseerd).
Later in de ochtend zijn we op advies van onze pensionhoudster met de auto naar de Mooserhütte gereden. Vanaf daar is het een halfuurtje wandelen naar de kleine Arbersee. In dit meertje bevinden zich drijvende eilanden (losgeraakte stukken moeras). Na het verorberen van een kleine lunch zijn we het meertje rondgelopen (ca. 30 minuten).