Osttirol

Sommige foto's bij het vorige stukje konden niet geopend worden. Dat is hersteld dus als jullie nu kijken dan kun je nog meegenieten met de plaatjes die we tot nu toe hebben geschoten. Misschien moet je wel even het eerste plaatje aanklikken maar dan moet het lukken.

Iedereen bedankt voor de reacties. Leuk dat jullie onze stukjes waarderen, ook nu we in een andere periode weg zijn.

@Jos, grappig dat je in Noorwegen was. Mooi land hè? Wij zijn er zo'n 3 jaar geleden ook heen geweest en hebben toen slechts een klein deel van het land gezien. Wij gaan er zeker nog een keer terug. Ik bel je nog wel als we weer thuis zijn.

@Ineke, waar zitten jullie momenteel? Ook veel plezier gewenst uiteraard!!

Grüss Gott
Toen we voor het eerst in Bayern aankwamen moesten we even wennen aan de begroeting. Net zoals in Oostenrijk zeggen ze hier namelijk ook 'Grüss Gott'.

Toen we op zondag ons bed uitkwamen waren we allebei erg moe. We hebben een groot deel van de dag dan ook op het balkon gezeten met een boek, puzzel of onze smartphone. Ook niet erg!!
Later in de middag hebben we het advies van onze pensionhoudster opgevolgd en zijn de grens met Tsjechië over gegaan om naar het plaatsje Spicak te rijden. Vanaf daar kun je een mooie wandeling maken naar het Teufelmeer, een tocht van ca. 45 minuten. Niet lang maar wel veelal stijgend. We namen een andere weg terug en daardoor hebben bij elkaar toch weer zo'n 2 uur gewandeld. Ondertussen was het weer iets omgeslagen. Het miezerde af en toe en later op de avond, toen we bij een restaurant op het achterterras zaten, hoorden we ook de eerste donderslagen voorbij komen.

Maandag was het tijd om afscheid te nemen van onze pensionhoudster. Best jammer, want Bayerisch Eisenstein ligt in een prachtige omgeving waar je mooie wandelingen kunt maken en waar het fijn vertoeven is. Maar ook het volgende hotel waar we verblijven, pension Alpenhof in Osttirol, moet de moeite waard zijn. Rond 10.00 uur zijn we vertrokken uit Bayerisch Eisenstein en ook nu hadden we te kampen met veel wegopbrekingen, langzame vrachtauto's en wegen waar je maar 80 mocht rijden wegens slecht wegdek, die we overigens helemaal niet zo slecht vonden. Uiteindelijk kwamen we om 15.30 uur in Virgen aan.
Eigenlijk ligt het hotel in Obermauern, net buiten Virgen. Het uitzicht vanaf het balkon is fenomenaal. Waar je ook kijkt, overal bergen. Een wandelpad van ca. 15 minuten leidt je naar Virgen toe, waar de meeste winkels en restaurants zijn. Omdat we toch nog wat inkopen moesten doen en een hapje wilde eten, zijn we dit pad afgelopen. We waren even vergeten dat Oostenrijk het roken in openbare gebouwen en restaurants (nog) niet heeft afgeschaft. Wij zaten in het restaurant dus in een ruimte waar gerookt werd. Achteraf hadden we gewoon kunnen vragen naar een rookvrije eetplek want elk restaurant heeft wel rookvrije ruimten ingericht. Dat is voor de volgende keer.
Toen we aankwamen in Obermauern was het zonnig en warm. Maar toen we de supermarkt in Virgen uit liepen hadden we ineens een paraplu nodig. Later op de avond barstte het onweer los en koelde het gelukkig erg snel af. Toch bleef het in de kamer nog lang warm.

De volgende ochtend besloten we een wandeling langs 3 hutten te maken. Monika, de pensionhoudster, had ons gisteren al veel informatie gegeven waaronder deze wandeling. Zij gaf aan dat het bij elkaar zo'n 6 uur in beslag zou nemen, inclusief stoppen voor foto's, lunchen, etc. Maar Daniëlle, de keukenhulp, vertelde dat de wandeling hooguit 3 uur zou moeten duren. Dat was wel te doen.
Toen we even buiten Obermauern een bordje richting Gottschaunalm, de eerste hut, zagen hebben we dit pad genomen. De weg was smal en bijzonder steil. Met de opkomende warmte was het dan ook erg zwaar. Maar voor een mooi uitzicht moet je wat over hebben. Na bijna 2 uur klauteren en heel veel zweetdruppels kwamen we bij Gottschaunalm aan. Daar konden we met een glas drinken even bijkomen van de grote inspanning.
De tweede hut, Schmiedleralm, was gelukkig wat dichterbij en ook het pad liep minder steil omhoog, al moesten we het laatste stuk wel weer even klimmen. Bij deze hut hebben we genoten van een koud glas melk en heerlijke krapfen, een specifiek Osttirolse lekkernij dat bestaat uit deeg zoals van een donut, dat gebakken wordt in olie en gegarneerd met vruchtengelei en poedersuiker wordt opgediend. Tegenover de Schmiedleralm zouden Murmeltiere (bergmarmotten) moeten zitten. De bediende van de hut zei dat hij ze die ochtend nog regelmatig had gespot. Maar toen wij er waren lieten ze zich wel horen maar helaas niet zien. Waarschijnlijk vonden ze het te warm om uit hun holletjes te komen. Niet raar want de zon scheen volop en de temperatuur steeg weer naar waarden van tegen of boven de 30 graden.
Hierna konden we de afdaling inzetten. De laatste hut, Nilljochhütte, zijn we uiteindelijk alleen langs gelopen. Maar vandaar is het nog zo'n 5 kwartier terug naar Obermauern. Dus bij elkaar waren we toch nog zo'n 6 uur en 45 minuten onderweg. Monika zat er dus niet ver naast met haar 6 uur!!

Toen we terugkwamen in het hotel en we Monika vertelden dat we de tocht met de 3 hutten hadden gedaan maar dat het begin zo loodzwaar was, herinnerde ze ons eraan dat we niet de steile weg hadden moeten nemen maar een ander pad dat weliswaar langer is maar veel minder steil. Dat had ze inderdaad aangegeven gisteren. Maar ja, als je zoveel informatie krijgt dan vergeet je wel eens wat!!

Woensdagochtend was het opnieuw zonnig en daarom besloten we vandaag de Grossglockner, de hoogste berg van Oostenrijk, te gaan bekijken. We zijn naar Matrei gereden en hebben de cabinelift naar boven genomen, een rit van ca. 10 minuten. Eenmaal boven kun je de Grossglockner al zien maar een mooier uitzicht heb je vanaf de Adlerlounge, een bergrestaurant dat je via een wandeling van ongeveer een uur kunt bereiken. En inderdaad, het uitzicht op de Grossglockner is dan schitterend!! Vanaf de Adlerlounge loopt ook een panoramapad via een ander restaurant, de Kals Matreier Törl, terug naar de lift. Die hebben we genomen. Terwijl we dit mooie pad met prachtige uitzichten aan het lopen waren zagen we het weerlichten en hoorden we het donderen in de verte. Gelukkig bleven de donkere wolken boven de andere bergen hangen en scheen bij ons nog steeds regelmatig de zon. Dat bleef ook zo totdat we terug waren bij de lift. Toen ontkwamen ook wij niet aan wat slechter weer. Geen onweer maar wel een regenbui. Gelukkig konden we schuilen bij een nabij gelegen restaurant. Sowieso konden we nog niet terug naar beneden omdat de cabinelift er tijdelijk mee gestopt was vanwege het slechte weer. Even later toen het droog werd en wij richting de lift liepen, begon de machine weer te draaien en konden we alsnog terug naar Matrei. Evenals de vorige dagen koelt het 's avonds, meestal na een (onweers)bui, lekker af naar zo'n 18 graden. We genieten dan van de koelte op ons balkon en van de prachtige uitzichten.

Gisteren waren we nog even langs het infocentrum van het Nationaal Park Hohe Tauern gegaan om te vragen of we een excursie met gids in het nationaal park konden doen. De meest geschikte om wilde dieren te zien wordt alleen op maandag gehouden en laat dat nou net de dag zijn dat we weer weggaan. Helaas!! Uiteindelijk gaf de medewerkster 2 gebieden aan waar we zelf naar wild kunnen zoeken, maar ze vertelde wel dat we dan vroeg op pad moesten gaan. Toen we onze plannen voorlegden aan Monika gaf zij aan dat dit volgens haar niet nodig is. Maar ze zou het haar man, die jager is en weet waar en wanneer je wild kunt zien, vragen. Hij vertelde inderdaad dat het helemaal niet nodig is om vroeg op pad te gaan. Dus wij besloten wel iets vroeger op te staan maar niet heel vroeg.

Uiteindelijk zijn we om 08.30 uur richting Kals am Grossglockner gaan rijden. Iets verder vanaf het Dorfertal loopt een wandelpad naar een plek waar 4 maanden geleden 2 jonge lammergieren zijn losgelaten. De gieren worden nog 2 keer per week bijgevoederd totdat ze zelfstandig genoeg zijn en blijven daardoor in de buurt zitten. Medewerkers van het Nationaal Park hadden telescopen staan waarmee we de gieren konden zien. Maar ook met de verrekijker en fototoestel kon je de gieren net waarnemen. Met deze lammergieren hebben we nu alle giersoorten in Europa gezien. Vorig jaar hadden we in Spanje namelijk al de vale gier, monniksgier en aasgier gezien. In totaal zijn zo'n 15 tot 20 lammergieren in Nationaal Park Hohe Tauern aanwezig.
Toen we de medewerker van het Nationaal Park vertelden dat we ook nog naar een plek wilden om andere wilde dieren te zien (gemsen, steenbokken, bergmarmotten), gaf hij aan dat de dieren vanwege de warmte hoog de bergen in gaan en moeilijk te zien zullen zijn. Dan hadden we vroeger op pad moeten gaan.............dus toch!!!!
Uiteindelijk zijn we op advies van de medewerker van het Nationaal Park doorgelopen richting Tauernhaus, met als doel om nog verder te gaan naar een meer waar de kans op het zien van gemsen groter zou zijn. Toen we onze lunch aan het nuttigen waren wees een Italiaan naar een gems hoog boven op een alm. En ja hoor, na enig zoekwerk en met hulp van de Italiaan zagen wij de gems ook. We besloten daarom niet verder te wandelen naar het meer. Want dat zou nog een uur in beslag nemen en dan moesten we daarna nog 2,5 uur teruglopen naar de auto. Dat vonden we iets te gortig.

De man van Monika wil ons trouwens heel graag meenemen op een zoektocht naar wilde dieren. Hij werkt doordeweeks maar vrijdagavond of in het weekend kunnen we met hem op pad. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Hopelijk zien we dan ook steenbokken en bergmarmotten. En wie weet ook nog gemsen en/of een steenarend. Fingers crossed!!