Kent en terugreis

8 oktober 2009
Nog even een toevoeging aan deze dag. ’s Avonds wilden we gaan eten in The Compasses in het dorpje Crundale. Het dorpje was met behulp van het navigatiesysteem gauw gevonden en we reden al een restaurant met het opschrift Sheperd’s Naeme voorbij, maar het vinden van The Compasses heeft ons uiteindelijk bijna een uur gekost. Niet te geloven dat je in zo’n klein gat iets níet kunt vinden. Gerlinde probeerde bij diverse huizen aan te bellen, maar óf ze hadden geen bel en hoorden de klopper ook niet, óf de bel deed het niet óf er werd gewoon niet opengedaan. Toen eindelijk een vrouw opendeed en uitleg gaf, konden we het restaurant met haar aanwijzingen in het pikdonkere dorp nog steeds niet vinden. De kerk waar ze het over had, hebben we ook nooit gezien en blijkt volgens onze gastvrouw ook een eind ervandaan te zijn. Bijna ten einde raad probeerde Gerlinde nog eens bij een huis aan te bellen. De deur stond wagenwijd open, maar er werd weer niet op de bel gereageerd. Dan maar een klop op het raam waar een man TV zat te kijken. Hij sprong direct op alsof hij een bekende verwachtte en was nogal verbaasd toen Gerlinde daar stond. Maar gelukkig bleek het restaurant van daaruit makkelijker te vinden te zijn en wie schetst onze verbazing? Het was het restaurant dat we in het begin voorbij gereden waren! Inmiddels bijna 9 uur stapten we de pub binnen, waar we wel heerlijk hebben gegeten, zodat de ellende gauw was vergeten. Aan de bar ontstonden inmiddels de wildste spookverhalen, waardoor we ons bijna in een episode van Scooby Doo waanden.

9 oktober 2009
Na weer een heerlijk ontbijt met verse aardbeien en frambozen, zijn we tijdig naar Dover vertrokken. Onze gastvrouw zwaaide ons uit. Ze had zeven weken geleden haar man verloren en we vonden het wel een beetje zielig om haar alleen achter te laten. Aan de andere kant waren we ook wel een beetje opgelucht, want ze was nogal streng geweest. Zoals we zeiden, waren we volgens haar al te vroeg aangekomen en er werd van ons verwacht dat we de volgende dag rond 10 uur vertrokken en de hele dag weg zouden blijven.
Omdat we nog niet genoeg konden krijgen van het Engelse landschap, zijn we via de kleinste weggetjes gereden. We waren ruim op tijd bij de boot. Bij de afvaart zijn we op het open dek gaan staan, waarvandaan we een mooi uitzicht hadden op de krijtrotsen van Dover (zie de foto’s op gerlinderodney.mijnmomenten.nl). Het waaide er alleen erg hard. Vanaf Duinkerken was het nog een kleine drie uur rijden, maar het verkeer was soms erg druk. Bij Antwerpen zijn we door de toltunnel gegaan, zodat we hiermee precies om de file heen reden. Om ongeveer 18.40 waren we thuis.

Robert, het zal erg indrukwekkend geweest zijn voor Margriet en Wilske om in de Canterbury Cathedral te zingen. Wat betreft wonen in Engeland, ondanks de mooie omgeving, vinden we het daar in ieder geval nog een beetje te druk.

Degenen, die hebben gereageerd, bedankt voor de reacties en de rest bedankt voor het lezen. Tot een volgende vakantie!!