Campbell River en terugreis

Hierbij het verslag van onze laatste 2 dagen in Canada, wat achteraf de mooiste periode van onze vakantie zou blijken te zijn. “Save de best for last” is een vaak gehoorde uitdrukking en in ons geval zeker waar. Wat een schitterende afsluiting van onze vakantie. Nieuwsgierig geworden? Lees dan vlug verder!!

29 september 2010
Vanmorgen waren we vroeg uit de veren. We moesten het hotel om 07.30 uur verlaten om op tijd te zijn voor onze vlucht met het watervliegtuig naar de Knight Inlet Lodge, de plek waar onze excursie naar de grizzly’s zou plaatsvinden. De drijvende lodge is gelegen in een afgelegen grote rivierarm halverwege de Knight Inlet in de Glendal Cove. Bij aankomst werden we heel hartelijk ontvangen door de manager en (een deel van) zijn staff. Na het inchecken en betrekken van onze kamer kregen we onze eerste ‘tour’: met een bootje varen langs verschillende plekken waar grizzlyberen zouden kunnen zijn. Maar ook hier geen beer te zien. Volgens de gids overigens niet raar. Als in september de zalmtrek is begonnen gaan de beren in de “spawning” (een soort kweekkanaal waar de zalm hun eieren leggen) op zoek naar zalm. Dan willen ze meestal geen ander voedsel meer en zie je ze dus niet aan de randen van de bossen bij de rivier. Tijdens de vaartocht zag Gerlinde nog wel twee “bald eagles” (zeearend), maar die waren zo ver dat ze zelfs met een ingezoomde filmcamera niet te zien waren.

Na de lunch stonden nog 2 uitjes op het programma: een vaartocht door de Knight Inlet, met prachtige uitzichten op de omgeving waaronder een aantal watervallen, en een 2 uur durend verblijf op de “stand” (uitkijkpost) bij de “spawning”. Hier keken we natuurlijk het meeste naar uit. Zouden we dan eindelijk beren gaan zien?

Om bij de uitkijkpost te komen moesten we met een bootje naar de overkant varen en busje door “bear country” rijden. Onderweg reden we langs een deel van de “spawning” en daar kregen we voor het eerst deze vakantie een grizzly te zien. Weliswaar kort omdat hij schrok van het geluid van het busje en omdat we daar nier mochten stoppen, maar toch.
Op de uitkijkpost was het wachten totdat een (nieuwe) grizzly tevoorschijn zou komen. Toen na een tijdje in de verte een beer zichtbaar werd (waarschijnlijk dezelfde als tijdens de busrit) en deze keer op keer met succes naar zalm vissend langzaam dichterbij de stand kwam, raakten we steeds verder opgewonden. Op een gegeven moment liep de grizzly zelfs onder de stand door. Maar dat was nog niet alles. De beer begon daarna bovenop de bus te klimmen, steeds verder totdat hij op het dak stond. De gidsen wisten niet wat ze zagen, dat was nog nooit vertoond!! Zelfs na het rustig aanmanen om weg te gaan, bleef ze gewoon zitten. Ze beet zelfs het rubber van het voorraam kapot!! De gidsen waren niet zo blij met deze actie, maar wij en de rest van de groep vonden het een geweldige show. Dan krijg je pas waar voor je geld. De groep die in een andere uitkijkpost een klein stukje verder stond, was ontzettend jaloers. Alle actie speelde zich bij ons af!! ’s Avonds reageerden de andere gidsen ook zeer verbaasd. Ze wilden zelfs de foto’s hebben.

Na deze schitterende opvoering werden we even later opnieuw verblijd met een grizzly. Deze kwam uit de richting van de andere stand eveneens richting ons en ging vlakbij naar zalm vissen. Hij ving de ene na de andere, terwijl hij de vorige nog niet eens helemaal opgegeten had. Prachtig om te zien. Er was 1 klein minpuntje. Rodney dacht dat hij alles aan het filmen was, maar later bleek dat de camera niet aan stond. Wij balen natuurlijk. Precies het stuk waar de beer een vis vangt en deze heerlijk aan het oppeuzelen is, hebben wij het niet op film. Gelukkig was er nog een ander Nederlands stel dat alles wel heeft vastgelegd en zij hebben beloofd het missende stukje film naar ons toe te sturen. Even later kwam de eerste beer weer terug en ging langs de kant rustig zitten kijken naar hoe de andere beer de zalm ving. Die hield toen ineens op met vissen en ging terugkijken, een soort patstelling. Ondertussen was het tijd geworden om weg te gaan, want het bekijken van beren in de “stand” is aan strikte regels gebonden.
Terwijl we weer richting boot reden, zagen we nog twee grizzly’s waarvan 1 zelfs met 2 kleintjes en nog twee sitka deer, een ondersoort van de mule deer. Deze dag kon wat ons betreft niet meer stuk.

Na het heerlijke diner vertelde een van de gidsen op een leuke en beeldende manier nog een oud Indianenverhaal verteld en konden we kijken naar een documentaire van David Attenborough over de zalmtrek. Een groot deel van deze documentaire is opgenomen in de omgeving van de Knight Inlet Lodge.

30 september 2010
Ook vanmorgen konden we niet lang in bed blijven liggen. Om 06.30 uur stond het ontbijt klaar (!) We mochten vanmorgen nog 1 activiteit doen en konden daarbij kiezen uit kanoën met een kajak of weer een boottochtje maken op zoek naar beren. Wij wilden graag kajakken maar het was deze ochtend zo koud dat de gids voorstelde om met een kleiner bootje naar wild te zoeken. Omdat Rodney tijdens de vakantie meer last heeft gekregen van zijn schouder/arm en het inderdaad erg koud was, vonden we dat eigenlijk wel prima. En het was minder koud, hoewel dit ook niet echt warm was. Tijdens deze tocht zagen we nog zeehonden en weer een visarend, maar deze keer wel een stuk dichterbij.

Daarna was het afscheid nemen en met het watervliegtuig (Gerlinde mocht in de cockpit zitten) terug naar Campbell River, waar het volgende hoogtepunt op ons stond te wachten: een whale watching tour met een zodiac boot. Net zoals gisteren was het een stralende dag en de gids vertelde ons dat het perfect was om wild te zien. Via de radio had hij te horen gekregen dat er vanochtend orka’s waren gesignaleerd op een bepaalde plek, dus daar voeren wij naar toe. Het was een tocht van ongeveer anderhalf uur en onderweg werden we meerdere keren verrast door wit gevlekte dolfijnen. Deze schitterende beesten lijken maar één ding te willen: spelen. Ze bleven constant in de buurt van de boot zwemmen en maakten de ene sprong na de andere. Zodra de boot stil lag, zwommen ze weg. Gingen we weer varen dan kwamen ze weer achter ons aan. Fantastisch!! En dan te bedenken dat de gids al weken geen dolfijnen had gezien. Ook zagen we nog zeehonden en waarschijnlijk porpoises (bruinvissen).
Maar het absolute hoogtepunt moest nog komen: op de plek waar ze waren gesignaleerd zagen we inderdaad orka’s. Het waren er twee en we konden ze boven water komend en spuitend bewonderen. Prachtig om te zien.
Op de weg terug kwamen de dolfijnen ons weer begroeten en zagen we nog wat zeehonden. We hebben ook nog gezocht naar zeeleeuwen maar die waren helaas niet te vinden. Als we een langere tour hadden geboekt (deze duurde overigens al 4 uur) dan hadden we ze waarschijnlijk wel kunnen zien, maar dat paste niet in ons tijdschema. De gids wist namelijk wel een plek waar ze zeker zouden zitten, alleen was dat nog 2 uur varen en daarvoor was geen tijd meer.

Na deze schitterende tocht zijn we naar Nanaimo gereden om nog een laatste keer op een campground te overnachten. Morgenochtend wacht de boot naar Vancouver.

1 oktober 2010
We hadden in de folder gelezen dat er om 08.30 uur een boot van Nanaimo richting zuid Vancouver vertrok. Althans dat dachten we. De campgroundbeheerder had gezegd dat het ongeveer 20 minuten rijden zou zijn vanaf de campground naar de terminal en raadde aan om minimaal een uur eerder aanwezig te zijn. Dus wij gingen om 07.00 uur op pad en waren iets voor half 8 in de haven aanwezig. Na het kopen van het kaartje parkeerden wij onze camper en gingen de koffers inpakken omdat we toch nog een tijd moesten wachten. Terwijl wij daarmee bezig waren zagen wij tot onze verbazing dat de auto’s voor ons ineens gingen rijden. Wat bleek? We hadden de folder niet goed gelezen. De boot ging namelijk al om 07.45 uur. Maar goed dat we zo vroeg waren want de volgende boot ging pas om 10.15 uur.

Na het inleveren van de camper werden we naar het vliegveld gebracht. De vlucht van Canada naar Londen verliep goed en was keurig op tijd. In Londen hadden we 1 uur en 3 kwartier voordat de vlucht naar Amsterdam vertrok. Moet ruim voldoende zijn, zou je denken. Maar eenmaal aangekomen bij de juiste terminal kwamen we in een puinhoop terecht. Allereerst was niet duidelijk aangegeven waar we nu precies moesten zijn om in te checken. We gingen in een (kort) rijtje bij de verkeerde balie staan en kregen te horen dat we naar een andere plek moesten. We werden door een medewerker van het vliegveld in een rijtje gezet dat korter was en sneller zou gaan. Maar het duurde daar ontzettend lang. Er zaten 3 mensen achter de balie en die waren met elke klant bijna 10 minuten bezig. Soms zagen we ze helemaal niets doen of waren ze om lang aan het bellen. Na drie kwartier wachten waren we eindelijk ingecheckt.
Daarna dachten wij vlug langs de douane te kunnen voor een security check om naar de gate te gaan die om 11.40 uur dicht ging. We kwamen echter in enorme wachtrijen terecht. Na de controle van de boarding pass werden we snel naar boven gestuurd. Ook daar echter enorme wachtrijen voor de security check, niet normaal. Toen we eindelijk aan de beurt waren, werd de rugzak van Rodney afgekeurd. Echt ongelooflijk. De tas is in Canada gecheckt en goedgekeurd en wordt nu ineens in Londen om vage redenen (ze zouden iets verdachts hebben gezien en de rugzak zat nogal vol) afgekeurd. Dus de inhoud van de tas werd handmatig gecontroleerd. Maar ook hier wachttijden (want er werden een heleboel tassen afgekeurd) en het personeel leek zich niets aan te trekken van vluchten die vertrekken. Uiteindelijk is er natuurlijk ook niets gevonden. We hebben de rugzak weer vlug ingepakt, want er was van alles uitgehaald, en zijn naar de gate gerend. Want inmiddels was het al 11.50 uur geworden. We kwamen hijgend en puffend bij de gate aan en konden het vliegtuig op het nippertje halen. Een ander stel heeft, waarschijnlijk om dezelfde redenen, de gate niet op tijd gehaald. Hun bagage moest weer uit het vliegtuig worden gehaald waardoor het langer duurde voordat we konden vertrekken. Uiteindelijk zijn we met 50 minuten vertraging op Schiphol geland. Maar dit avontuur krijgt nog een staartje. Wij gaan een klacht indienen over de handelwijze en laksheid van het personeel op Heathrow.

Samenvatting en bijzonderheden
- Canada is een prachtig land, althans dat wat wij hebben gezien. Het is absoluut een aanrader. We hebben nog nooit zoveel bomen gezien.
- De mensen zijn ongelooflijk aardig en erg vriendelijk. Ze willen je overal bij helpen maar zijn minder opdringerig dan Amerikanen.
- Het land is erg schoon. Je ziet bijna geen rotzooi op de grond.
- Dit deel van Canada is wel duur. Vooral in de supermarkten ben je soms behoorlijk duur uit. De prijzen in de restaurants zijn vergelijkbaar met Nederland.
- De kwaliteit van het eten is over het algemeen goed. We kregen gelukkig niet altijd van die grote porties zoals in de VS.
- Wat de impala is voor Zuid-Afrika is de eekhoorn voor Canada. We hebben nog nooit zoveel eekhoorns gezien, bijna elke dag wel 1 of meer.
- De excursie naar de grizzly beren is zeer duur maar absoluut de moeite waard. Het is een van de hoogtepunten van onze vakantie geweest.
- Als je op Vancouver Island bent moet je ook zeker een walvistocht doen. Je kunt in meerdere plaasten (Tofino, Cambell River, Victoria, Telegraph Cove) zo’n tocht doen. En ook dit was een van de hoogtepunten van deze vakantie.
- Het weer viel vaak tegen. Normaal is het in september veel beter. Over het algemeen was het, zeker in de bergen, erg koud. Verder heeft het veel geregend, we hebben dagen gehad met alleen maar regen. Aan het eind van de vakantie knapte het weer op.