Fogo

Weer bedankt voor de reacties.

@Linda en John, het was een vrij harde knal waar we wakker van werden dus het was inderdaad even schrikken. Maar verder viel het wel mee hoor.

@Harry, fietsen hier zou echt een uitdaging worden met al die vulkanen. Dus dat laten we liever aan de klimgeiten over. Iets voor jou ;-)?

@Peter, fijn dat je de vogel determineerd hebt. We vonden 'm al niet erg op een mus lijken. Volgens ons is het trouwens een woestijnleeuwerik en geen vink.

Dag 14: Santo Antão en São Vicente - Casa Cavoquinho en Kira's Boutique Hotel
Gerlinde voelde zich vanmorgen iets beter maar nog niet goed genoeg om mee te gaan ontbijten. Dus Ik heb haar wat fruit met yoghurt gebracht. Later is ze alsnog opgestaan en hebben we op het terras wat gelezen en gepuzzeld. Dat moest ook wel want vandaag lieten we Santo Antão achter ons en zijn met de boot terug naar São Vicente gegaan, waar we opnieuw een nacht hebben doorgebracht in Kira's Boutique Hotel in Mindelo. De laatste 2 dagen op Santo Antão hebben we vrijwel alleen bewolking en regen gehad. Belen vertelde dat we daar wat pech mee hebben. Maar goed, wandelen kon toch niet omdat Gerlinde ziek was. Tijdens de ferry zagen we weer vliegende vissen en Noordse pijlstormvogels, maar opnieuw helaas geen dolfijnen.

We hebben niet zo veel van Kira's Boutique Hotel gezien maar de service die ze geven is fantastisch. Buiten het feit dat ze onze koffers naar de kamer brachten, maakten ze de kamer klaar voor het slapen gaan tijdens de tijd dat wij een hapje zijn gaan eten. Zo sluiten ze de ramen, doen de gordijnen dicht, maken het bed klaar en leggen snoepjes neer met een bordje erbij om ons welterusten te wensen. Erg attent allemaal.

Dag 15: São Vicente en Fogo - reisdag
Vandaag weer een reisdag. Deze keer niet zo lang als de laatste keer (met wachttijd mee zo'n 3,5 uur), maar we moesten wel weer naar Santiago vliegen om op Fogo te komen. Ook nu werd de koffer van Rodney eruit gepikt om gecontroleerd te worden. Volgens de beveiligers een standaardprocedure. De koffer van Gerlinde hoefde niet want 1 koffer was genoeg. Nu wel. Gelukkig hoefden we deze keer in Praia niet opnieuw door de handbagagecontrole.

Op Fogo verblijven we in het Colonial Guest House in São Filipe, waar Vince (uit Denemarken) en Luisá (uit Kaapverdië) de scepter zwaaien, die we het hele verblijf overigens niet hebben gezien. Het is een koloniaal huis in sobradostijl waar vroeger de slaven in het onderste gedeelte, rondom een binnenplaats, woonden en werkten. Vanaf de 1e verdieping kijk je dan vanaf een balustrade op deze binnenplaats. De kamer is trouwens een beetje vreemd. De airconditioning komt uit op een ienemini half overdekt binnenplaatsje met zitje waar weer de badkamer aan grenst. Als we de airco aanzetten worden het binnenplaatsje en de badkamer dus loeiheet. En er zit geen scherm of gordijn om de douche waardoor alles nat wordt, inclusief het toilet. Je kunt dus ook niet tegelijkertijd douchen en tandenpoetsen of voor de spiegel staan. Niet slim!

We hebben het stadje verkend dat met 9.000 inwoners de 3e grote stad van Kaapverdië is. Wat opvalt zijn de kleurige gebouwen zoals ook op de andere eilanden. Helaas is de grootste vulkaan van Kaapverdië, de Pico do Fogo met 2.829 meter, in wolken gehuld. Hopelijk verandert dat nog de komende dagen.

Dag 16: Fogo - rondje eiland
We hebben een auto voor 2 dagen gehuurd. Morgen gaan we naar Chã das Caldeiras om de vulkaan te beklimmen, die vanmorgen overigens niet door wolken omgeven was. Vandaag hebben we een rondje Fogo gedaan, tegen de klok in. Letterlijk een rondje want het eiland is rond want het is eigenlijk 1 grote vulkaan.

In het zuiden bij Patim zijn we afgeslagen en door een tuinbouwproject gaan rijden dat in de jaren 70 met Duitse hulp is opgezet. Daarna zijn we op zoek gegaan naar de Nossa Senhora do Socorro, een kapel vlakbij de zee. Uiteindelijk vonden we deze door een klein onopvallend bordje. We vervolgden de route door kleine dorpjes, soms gebouwd in oude lavastromen, en reden langs de steile kust. Na goed Kaapverdiaans gebruik staken we onze hand op naar iedereen die we tegen kwamen. Dat werd vaak gewaardeerd, maar af en toe keken ze heel verwonderd waarna soms toch nog een aarzelende hand omhoog ging. Regelmatig zagen we mensen met lichtbruin kroeshaar. Dit zijn nazaten van de Franse graaf De Montrond die in 1872 de wijnbouw in Fogo introduceerde. En ook zijn genen, bij meerdere vrouwen. In het noordoosten in Mosteiros, de 2e stad van Fogo, zijn we gestopt om een hapje te eten, wat rond te lopen en te tanken (bij de Shell). Hier valt de meeste regen dus het is er erg groen. Inmiddels was het steeds bewolkter geworden en vielen er ook daadwerkelijk een paar kleine druppels.
In het noordwesten is bij Ponta da Salina door gestolde lava een natuurlijk zeezwembad gevormd waar je veilig kunt zwemmen (hebben we overigens niet gedaan). Er werd druk gewerkt aan een complex voor ecotoerisme dat daar moet verrijzen, volgens een bord gefinancierd met Europees geld. Maar een man die daar bezig was en ons rondleidde langs de kleine huisjes en wat het restaurant moet worden, vertelde dat zijn zus uit Amerika het complex betaalde. Een einddatum is nog niet bekend maar het zou binnen 2 jaar af moeten zijn.
Een stuk voor São Filipe zijn we weer van de hoofdweg afgegaan om een kleiner weggetje te nemen. Daar begon het vogelbloed weer te stromen toen we een Spaanse mus zagen en vervolgens helmparelhoenen, die we beiden (hoewel niet heel geweldig) op de foto konden vastleggen. Ondanks voorbijrijdende aluguers en taxi's die ook nog eens luid gingen toeteren. We waren vooral in de ban van een Spaans mussenpaartje dat bezig was om een best wel groot nest te bouwen, waarbij het mannetje naar goed Kaapverdisch gebruik ineens niet meer kwam opdagen en het vrouwtje smekend achter liet. Mooi voor het donker waren we weer terug.

Dag 17: Fogo - Chã das Caldeiras
Vanmorgen waren we weer vroeg uit de veren. We zijn met de auto naar Chã das Caldeiras gereden, de grote vulkaankrater die het centrum van het eiland vormt. Eenmaal in de Caldeira aangekomen kwamen we in een landschap dat gebruikt had kunnen worden voor Mordor uit Lord of the Rings, voor de kenners: het rijk van Sauron. De weg hield op een gegeven moment op en toen moesten we over de lavavelden verder rijden, een surrealistische ervaring. We hadden afgesproken met een gids die ons naar de top van de Pico Pequeno (2.035 meter) zou brengen. De Pico do Fogo, de hoogste top van de vulkaan lieten we maar even links (of eigenlijk rechts) liggen. De Pico Pequeno is in 2014 nog uitgebarsten, waarbij 90% van de huizen in 2 dorpen is verwoest. Eenmaal aangekomen bij de kraterrand kon je de warmte voelen en zien (luchttrillingen).
We hebben de gids teruggebracht naar zijn dorp, 1 van de 2 die in 2014 bedolven zijn en nu weer worden uitgegraven/opgebouwd. Sommige huizen liggen diep in de lava maar worden toch weer bewoond, andere worden boven op de oude gebouwd. Verbazingwekkend genoeg is er ook een hotel neergezet. Vroeger kon je binnen 30 minuten in het dorp komen, nu is het een omweg om de lavastromen heen en kost het ca. 1 uur.

We hebben Chã das Caldeiras verlaten en zijn weer richting het gebied gereden waar we gisteren een onbekende vogelsoort hadden gezien. Al heel snel zagen we het vogeltje weer vliegen en hoorden we het bijzondere geluid. Nu konden we het wel op camera vastleggen. Het blijkt een ondersoort van de zwartkruinvinkleeuwerik te zijn. We zijn nog wat verder het gebied door gelopen en kwamen ook nog Spaanse mussen en helmparelhoenen tegen. Ook de zwartkop liet zich regelmatig horen maar net als in Nederland laat dit vogeltje zich niet makkelijk fotograferen.